Klein grut

Linda “oudere”moeder: Klein Grut: speelgoed opruimen, pfffffff

Het was weer eens zover. Ik trok een kast open om er wat in te stoppen en kreeg prompt de halve inhoud over me heen. Dat heeft niet zozeer te maken met de hoeveelheid spullen die er in zit, maar eerder met het ontbreken van gestructureerde opruimwoede. Gewoon blijven stapelen en proppen en dan heel snel het deurtje dichtdoen. Blijft het dicht: prima, niemand ziet toch wat voor rotzooi er achter ligt. Valt het meteen weer open en dondert de zaak er net zo hard weer uit, dan is het tijd om de boel te reorganiseren.

Ik heb mijn hele leven altijd ergens zo’n plek in huis gehad. Vroeger was het een complete kamer die verandert was in een ondoordringbare jungle, nu weet ik het gelukkig te beperken tot een kast. Ik krijg het maar niet voor elkaar om mijn hele hebben en houen te structureren; blijkbaar heb ik zo’n wegmoffelplek nodig. Geldt ook voor mijn hoofd trouwens.

Maar ja, inmiddels is daar een nieuwe dimensie bij gekomen die zich jaar na jaar meer prominent naar de voorgrond werkt: speelgoed. Als er iets is dat zich niet laat structureren is het dat wel. Ik heb hevige bewondering voor mensen die het wel lukt. Soms is het spul ook zo ongelooflijk en onmogelijk klein! Van die minipoppetjes met minikleertjes en minischoentjes en minimesjes en minivorkjes en mini… Goeiemorgen, kan het nog kleiner? Ja, het kan. Elke keer krijg ik een hartverzakking als er weer iets de stofzuigerbuis in ratelt. Oh nee hè, was dat nou een pinda of een minimuntje?

Hoe kan ik speelgoed opruimen?

Ik heb het geprobeerd met het dozensysteem. Alles in oude schoenendozen en dan keurig er op zetten wat er in de doos zit. Potloden en stiften. Barbiekleertjes. Knutselspullen. Dat gaat een paar weken goed, daarna blijkt er ineens op onverklaarbare wijze een barbieschoen in de knutseldoos terecht te zijn gekomen en vanaf dat moment is het einde weer zoek.

Opruimspelletjes

Frouke is dol op opruimspelletjes. Erg leuk om samen te doen, maar ook niet afdoende. Na een minuut of tien komt ze namelijk weer iets tegen waarvan ze niet meer wist dat ze het had (en waarvan ik gehoopt had het weg te kunnen doen) en dan moet daar natuurlijk onmiddellijk mee gespeeld worden.
De oplossing? Een cursus speelgoed opruimen? Of gewoon accepteren dat ik een chaoot ben?
Dat laatste begint me al aardig te lukken. Nu mijn man nog.

Groet, Linda

Lees meer van Linda  maan/roos/vis