Femkes verhaaltjes 5

Hocus pocus pilatus pas : Toverkusjes

Ineke Kraijo: Femke’s verhaaltjes

Mijn mama geeft mij vaak kusjes, maar soms geeft mama heel bijzondere kusjes: toverkusjes. Toverkusjes helpen altijd!
Vanmorgen was ik lekker aan het spelen met mijn vriendinnetje Liesje. Liesje kwam bij mij thuis en dat vond ik heel stoer. Mijn grote broer heeft vaak vriendjes die komen spelen, maar ik maar soms, dus moest ik aan Liesje laten zien hoe leuk het is om bij mij te spelen en hoe knap ik ben. Daarom rende ik zo hard als ik kon door de kamer. En ik kan al hard, heel hard.

Maar pop was uit de kinderwagengeklommen. Ze lag midden in de kamer. Dat vond ik heel stout van pop. En toen viel ik. Zomaar op mijn bol. Ik moest natuurlijk heel hard huilen en ik liep gauw naar mama. Mama nam mij op schoot, zwaaide met haar arm en riep: ‘hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat de pijn over was.’ Toen gaf mama mij een kusje en mijn hoofdje deed geen pijn meer. Ik ging weer lekker verder spelen met Liesje.

’s Middags na het eten voelde mijn mama zich niet goed. Ze zag er ook een beetje eng uit, alsof iemand haar gezicht helemaal wit gekleurd had. Ze zei dat ze mier-ga-rennen had en dat ze daarom naar bed ging. Ik weet wel wat dat is, mier-ga-rennen. Dan doet je hoofd heel veel pijn.  Ik wilde niet dat mama naar bed ging. Dat vond ik saai. Dus klom ik op mama’s schoot, zwaaide met mijn armpje en riep: ‘hocus pocus pilatus pas, ik wou dat de pijn over was.’ Toen gaf ik mama een dikke, dikke kus op haar hoofd. Mama lachte en zei dat ze me heel lief vond en dat mijn kusje ook een beetje hielp. Maar ze ging toch naar bed.

Misschien moet ik nog wat extra oefenen op mijn toverkusjes.

lees ook: Femkes verhaaltje deel 6