Het Geheim

Een moeder met een hobbie: Het Geheim.

Ik vraag me af: wanneer (en hoe) vertel je je kind dat Sinterklaas niet bestaat? Tot op heden
is onze zoon er volgens mij nog van overtuigd dat Sinterklaas echt is. Maar hij is al 7, bijna 8,
dus nadert het Moment van de Grote Onthulling met rasse schreden. En ik vraag me af hoe
dat in z´n werk gaat.
Moet ik het hem zelf vertellen? Of wachten tot – ie vragen gaat stellen? Of erger nog: misschien vertellen zijn vriendjes het hem wel. Want die weten het al van hun oudere broers of zussen. En dan lachen ze hem uit, omdat hij er nog wel in geloofde, de sukkel!

Dan toch maar zelf vertellen, om hem deze publieke vernedering te besparen. Laat ik liever zelf op zijn tere kinderzieltje trappen en hem vertellen dat de werkelijkheid anders is dan dat we hem altijd hebben verteld.
Wij, Zijn Ouders, waar hij blindelings op moet kunnen vertrouwen enwaarin hij als Ons Kind een rotsvast geloof heeft. Daar gaan we, in één klap van ons voetstuk af. Wat zal onze zoon boos zijn en teleurgesteld. In ons, en in Sinterklaas.

en daar gaat het geheim…

De Goedheiligman is dan ineens gewoon een ouwe man met een rare hoed en een lange baard. En Zwarte Piet gewoon een verklede malloot met een zwarte toet en lelijke plastic oorbellen. Wat een ontluistering!
En wij als ouders? Reddeloos verloren zijn we, als gezaghebbende opvoeders. Roemloos gaan we ten onder na de onthulling van dit Grote Geheim. Onze zoon wil vast niet meer met ons praten. Hij gelooft ons nooit meer. Nee, dat komt nooit meer goed; onze relatie zal voor altijd verstoord zijn en ons kind beschadigd.
Leuk, Sinterklaas….

En als hij erachter komt??

Gisteren schreef een moeder me op twitter dat zij het anders had aangepakt. Ze heeft haar
peuter verteld dat Sint Niclaas ooit bestaan heeft en dat we dat elk jaar vieren. Voor haar kind doet het niks af aan de beleving van het Sintfeest. Aangenaam verbaasd was ik. Zo kan het dus ook! Nooit over nagedacht. Ik vind het wel een mooie oplossing. Misschien kan ik die draai er nog aan geven als het zover is. Maar toch blijft mij een onbehaaglijk gevoel bekruipen als ik de confrontatie met onze zoon aan moet. Nu overdrijf ik natuurlijk eenbeetje, maar toch. Wat doet het met een kind als het erachter komt dat Sinterklaas een verzinsel is waar het hele land in meegaat? En hoe kun je daar het beste mee omgaan? (En hoe lang blijft -ie boos op me? Zal ik het papa maar laten vertellen?)
Ik ben wel benieuwd hoe iedereen dat doet.

Lees ook: Gezellig naar de tandarts