lekkere traditie !

Lekkere traditie : eerste ijsje van het seizoen

Yes, het is me gelukt! Ik heb alle foto’s die ik op m’n mobieltje had staan, eindelijk op mijn laptop weten te zetten. Geloof me, voor menigeen is dat a piece of cake, maar ik vind dat moeilijk. Erg moeilijk. Dus wat mij betreft: hang maar uit, die vlag. Want het is gelukt. Erg veel zijn het er, over uiteenlopende onderwerpen. Zo kom ik kiekjes tegen van egeltjes die door de tuin wandelen, en close upjes van bloemen die bij ons in de tuin staan (en daar staan ze omdat ik ze daar gepland heb en zorgvuldig koester).

En ook kiekjes op het werk: tekeningen van de bink aan het prikbord (dus nog van voor het flexwerken), of van mij of mijn collega’s met een kerstmuts op (niet verder vertellen en vooral snel wissen op telefoon en laptop). Wat ook met enige regelmaat terug komt, is een foto van Diederick, met een ijsje. En dan niet zomaar een ijsje, maar overheerlijk Italiaans ijs. Blijkbaar had ik de afgelopen drie jaar (ja zo lang heb ik die telefoon al) elke keer bij het eerste ijsje van het seizoen een foto gemaakt. Hoewel ik zelf geen echte ijseter ben, vind ik een Italiaans ijsje op z’n tijd wel lekker. Ze hebben er trouwens ook lekkere cappuccino hoor.

Is de winkel al open?

In de wintermaanden is deze winkel gesloten, dus we moeten echt op het zomerseizoen wachten. Jaarlijks, zo rond half maart als het mooi weer wordt en het zonnetje lekker schijnt, gaat er iets kriebelen: Zou de ijswinkel al weer open zijn? En ik ben niet de enige die zich dat afvraagt. Diederick heeft dat ook. Samen gaan we naar de stad om te kijken. Soms zijn we net iets te vroeg en is de teleurstelling groot. Maar dat is altijd weer gauw vergeten als we -eindelijk- aan ons eerste ijsje zitten.

Natuurlijk is het nog maar het begin van het seizoen, dus nog niet alle smaken zijn voorradig. Maar er is genoeg om uit te kiezen! En dat eerste ijsje van het seizoen, dat moet natuurlijk vastgelegd worden. En ik vind het eigenlijk ook wel leuk om dat te doen. Dat zijn toch weer leuke herinneringen voor later. Het is inmiddels toch wel een soort van traditie geworden, samen ijs eten in de stad. Gezellig. Overigens zie ik op de foto’s dat mijn zoon een voorkeur lijkt te hebben voor smurfenijs. De kleur is mooi, maar de smaak is niet de mijne, laat ik het maar zo zeggen. Hij is er dol op. Gelukkig heb ik mijn eigen bakje.

Tijd om de stad in te gaan.

Op een woensdagmiddag kort geleden, laat ik de foto’s aan Diederick zien. Hij ziet ook duidelijk het patroon van het jaarlijks terugkerende ijs-eet-ritueel. Hij kijkt me aan en zegt: “volgens mij hebben we wel tijd om even in de stad te gaan kijken of de ijswinkel al open is”. Zo gezegd, zo gedaan. Zodra we het marktplein naderen, stijgt de spanning.

En, hoera! De winkel is weer open! Het eerste ijsje van het seizoen kan genuttigd worden!Blijmoedig lopen we naar de ijswinkel, onze pas is ongemerkt wat versneld. Zoals te verwachten valt, zijn nog niet alle bakken gevuld, maar de keuze is groot genoeg. Er is in elk geval smurfenijs en dat blauw combineert zo mooi met after eight-ijs, want dat is mooi groen. Wat wil een mens nog meer?

Ik houd het maar bij walnoot en watermeloen voor mijn eerste ijsje van het seizoen. Samen genieten we van onze ijsjes, terwijl we een strategie bedenken voor het proeven van zoveel mogelijk smaken dit jaar. Er zijn 36bakken, dus in elk geval 36 smaken. De smaak van de week verandert natuurlijk constant en er zijn wel meer wisselsmaken, dus misschien zijn er wel 60 verschillende smaken te gaan proeven dit jaar! Elke keer twee smaken, dan hebben we 30 keer ijs te eten. Met wekelijks een ijsje redden we het niet, dus daar moeten we iets op verzinnen. Wat een gesprek!

Een strategie uitstippelen.

We gaan in elk geval een lijst maken van alle smaken die we geproefd hebben, zo bedenken we. En die lijst moet ik dan maar bijhouden.  Want ja, Diederick neemt elke keer smurfenijs en misschien een andere smaak, dus de variatie komt op mijn conto. Oh…. Nou ja, toe maar. Dan maar geen cappuccino, want dat kan ik ook op kantoor drinken, toch? En zo heeft de bink voor elk dilemma een oplossing. Wat een heerlijk joch! En wat zit hij weer te genieten. Hij zegt het zelf ook: “Fijn hè mam, het eerste ijsje van het jaar!” Volgens mij had hij de week ervoor ook al ijs gegeten, in het zwembad, maar dat telt niet mee. Dit is pas het echte ijs eten! Nou, dan smelt je toch…?….. En wat doe je in zo’n geval? Dan leg je het moment vast, op het mobieltje. Leuk voor later.

lees ook Nieuwe schoenen