DDay 2004 ( deel 4 )

Een moeder met een hobbie: St Mere-Eglise

Normandië; D-day 2004 deel 4.

De days after en de terugreis.

Gisteren hebben we deelgenomen aan de officiële plechtigheden van D-day. We hebben veel indrukken opgedaan de afgelopen dagen en we zijn constant in de weer geweest. Een beetje rust kunnen we nu wel gebruiken. Op 7 juni is er een tourtocht voor de Amerikaanse en Engelse voertuigen. Ditmaal staan onze reisvrienden dus vroeg op en blijven wij voor de verandering eens thuis. We hebben de ochtend benut met relaxt ontbijten en wat huishoudelijke activiteiten. Rond de middag zijn we wat gaan slenteren in Courseulles, hebben we daar geluncht en geshopt en ’s middags hebben we nog wat rondgereden in de omgeving. Eindelijk een rustige dag en daar waren we ook wel aan toe. Aan het eind van de middag in zee geweest: koud! Maar we zijn erin geweest en daar ging het om. Ook in het dorp zelf is het stil. Wat een verschil met de voorgaande dagen!

Arromaches

De 8e gaan we weer eens met z’n allen op pad: naar Arromanches om souvenirs te kopen en naar Asnelles om met de Dodges op het strand te rijden. Leuke filmpjes en fotootjes gemaakt. ’s Middags ontspannen op de camping doorgebracht. Hoewel het buiten aangenaam verpozen is, is het zeewater nog steeds erg koud.’s Avonds is er een Vin d’ honneur, aangeboden door de notabelen van Courseulles, als dank voor onze aanwezigheid. De locoburgemeester vertelt dat de mensen zeer genoten hadden van de fakkeloptocht. Wij ook. Dat de geschonken champagne uit flessen komt met etiketten van (THT) 2003, mag de pret niet drukken.

St Mere-Eglise

De laatste dag gaan we met z’n allen op pad naar St Mere-Eglise voor nog meer souvenirs en van daaruit weer terug langs diverse bezienswaardige plaatsen zoals Pointe du Hoc. In de dorpen waar we eerder deze week met veel bombarie zijn binnengehaald, worden we ook niet meer zo enthousiast ontvangen. Iedereen lijkt er een beetje klaar mee en wil het gewone leven weer oppakken. Wij liever nog niet. Al met al zijn we toch wel de hele dag onderweg en we weten een ding zeker: we moeten nog eens terug om van alles te gaan bekijken: we zijn bijvoorbeeld nog geen museum in geweest. ’s Avonds pakken we onze spullen zoveel mogelijk in met het oog op de terugreis.

Panne met een Dodge

Donderdag 10 juni hebben we de terugreis aanvaard. Zonder problemen hebben we behoorlijk wat kilometers gemaakt en overnachten voorbij Calais. Een van de Dodges had toch een beetje panne, maar dat is door de aanwezige heren in de avonduren (van 8 tot 12, zeg maar) in gezamenlijkheid vakkundig en doeltreffend opgelost. De volgende dag hebben we de reis voortgezet en na de Westerscheldetunnel hebben we afscheid van elkaar genomen. Rond half 9 ’s avonds waren we weer in Drenthe, moe maar voldaan, zoals het hoort.
Wij waren bijzonder onder de indruk van alles wat we gezien hebben en de verhalen die we gehoord hebben, de sfeer die we geproefd hebben. De jongemannen van toen, die op de stranden van Normandie hebben gevochten voor de vrijheid van Europa zijn nu hoogbejaard, maar o zo fier op het moment dat zij deelnemen aan de defiles en plechtigheden ter ere van henzelf en hun gevallen kameraden.
Wij vinden het een eer dat wij daarbij mochten zijn.

lees ook: Dday, deel 1