DDay 2004 ( deel 3)

Een moeder met een hobby Normandië; D-day 2004 deel 3.

D-day!

De afgelopen dagen hebben we een aantal plechtigheden bijgewoond, in de aanloop naar D-day. Wij met ons Canadese voertuig op Juno Beach en onze reisgenoten met hun Amerikaanse voertuigen op de andere stranden. Zo zijn er overal in Frankrijk herdenkingen, kransleggingen en optochten. Op 6 juni zelf daarentegen is het de dag van de hoogwaardigheidsbekleders. De dorpskern, waar een herdenkingscentrum is gevestigd waar de plechtigheid van vandaag staat gepland, is hermetisch afgesloten voor gemotoriseerd verkeer.

6 juni, D-day

Vandaag is het 6 juni, D-day. De dag begint vroeg: we moeten voor 9 uur binnen zijn en het is toch wel een half uur lopen. We zitten op de tribune in de zinderende hitte, bij een zwaar beveiligde plechtigheid waarbij ook de premier van Canada en queen Elizabeth II aanwezig zijn, evenals zeshonderd Canadese veteranen. Wij zitten in het herdenkingscentrum en wonen alles live bij. Buiten, in het dorp kunnen mensen alles volgen via grote schermen. En het is er druk, heel druk. Na de toespraken volgen de kransleggingen waarbij verschillende volksliederen worden gespeeld.

Oude vliegtuigen

Onderwijl vliegen een paar oude vliegtuigen over: een Lancaster en twee Spitfires maken er een show van; fantastisch! Daarna komt het gedeelte waarbij de veteranen de hoofdrol spelen. Op het grote scherm dat op het strand gericht is, zien en horen we een enkele doedelzakspeler een mars spelen. Zo nietig en zo machtig tegelijk. Dan is het tijd voor de veteranen om handen te schudden met de hoogwaardigheidsbekleders die zich daarna geruisloos uit de voeten maken op weg naar de middag plechtigheid in Arromanches (met o.a. de president van Amerika en onze eigen Koningin).

D-day Kippenvel moment

Vervolgens gaan de veteranen met elkaar het strand op onder begeleiding van een staande ovatie van ruim een half uur. Zo trots en fier als ze daar lopen, in de brandende zon en in het mulle zand. Ik kan er niks aan doen, maar voel een traan achter mijn zonnebril langs glijden. Op het moment dat de meeste mannen op het strand staan te salueren richting zee, komt ook een krans aanspoelen die de vorige dag op zee is gelegd; hoe symbolisch. De hele plechtigheid maakt diepe indruk op ons. Na deze bijzondere kippenvelmomenten (en dat bij 35 graden) is het tijd voor ontspanning.

Terwijl de veteranen in de watten gelegd worden met een hapje en een drankje is het voor ons tijd om op te stappen. Langzaamaan zijn we weer teruggewandeld richting de camping. Onderweg komen we een oud Frans vrouwtje tegen met rollator, boodschappentassen en een hondje, die heel graag een van onze vlaggetjes hebben wil. We hebben er een aan haar gegeven en ze is de koning te rijk. Mooi toch.

Ze vertelt ons dat ze zo blij is om de bevrijders weer te zien! En er rolt een traan bij haar over haar wang. Dan bedankt ze ons nogmaals en loopt verder, het vlaggetje stevig in haar hand houdend. De rest van de dag hebben we onder het genot van hapje/drankje een beetje zitten bijkomen van alle belevenissen van de laatste dagen. ’s Avonds is er vuurwerk: op alle stranden van Normandië wordt tegelijkertijd hetzelfde vuurwerk afgestoken en dat kon je bij ons vandaan (op de kade vlak bij de camping) zien. Een mooie afsluiting van een mooie dag!

Wat een bijzondere dag was dit! De volgende dagen hebben we nog heerlijk nagenoten. Daarover gaat het vierde en laatste deel van dit reisverslag.

Lees ook: D-day 2004( deel 2)