DDay 2004( deel 2)

Een moeder met een hobbie. De Dodge

Normandië; D-day 2004 deel 2.

De dagen voor D-day. Op 4 juni vindt het eerste officiële moment plaats in het kader van de herdenking van D-day. Vandaag vindt de grote optocht plaats met veteranen. Wij zijn met onze Canadese Dodge geselecteerd om mee te mogen doen aan dit defile.

’s Ochtends om kwart voor 8 moeten we verzamelen. Terwijl we in een lange rij van zo’n 35 voertuigen staan te wachten op het arriveren van de veteranen, wordt alles en iedereen geïnspecteerd door de Mounties. Eindelijk komen de bussen met de veteranen eraan. Zij stappen over in de gereedstaande voertuigen. Bij ons stappen zes krasse knarren in, en ze hebben er zin in. De sfeer zit er al goed in op de vroege morgen. Minpuntje volgens de heren is het gebrek aan drank, en dat om half 10 ’s ochtends! Uiteindelijk zet de stoet zich in gang voor een rondtour door Courseulles en omgeving. De straten staan werkelijk vol met juichende, zwaaiende mensen en ook onze ‘lading’ laat zich niet onbetuigd.

Aandacht en eer voor de veteranen

De aandacht voor de veteranen is werkelijk overweldigend en bezorgt ons de rillingen op onze rug. We zijn ook ik weet niet hoe vaak gefotografeerd en gefilmd. Uiteindelijk komen we bij een feesttent, waar we de mannen hebben laten uitstappen voor officiële bijeenkomsten en toespraken. Na het officiële gedeelte is er eindelijk tijd voor bijkletsen onder het genot van een drankje. Wat een verhalen! Heftig hoor….. Aan het eind van de dag hebben we heel wat te vertellen aan onze vrienden!

De Dodge  mag weer mee doen!

’s Avonds weer een briefing, waarin wordt verteld dat een select gezelschap van de voertuigen de volgende dag weer paraat mag zijn: wij doen weer mee! Die avond hebben we afgesloten met een fakkeloptocht waarbij alle club-voertuigen meereden: 350 stuks. Het hele dorp is uitgelopen; op sommige plekken staan zoveel mensen dat we er nauwelijks doorheen kunnen rijden. Overal wordt geapplaudisseerd, gefilmd en gefotografeerd en op een gegeven moment hangen we allemaal uit de voertuigen high-five met het publiek te doen. Op het marktplein is het groot feest met versiering en muziek. Het is werkelijk fantastisch! Rond middernacht eindigt de tocht. Wow!

5 juni

De dag erna, op 5 juni, zijn we om half 10 weer present. Er zijn een paar plechtigheden in het dorp Courseulles waar we met onze voertuigen als decorum fungeren. Vervolgens gaann we in optocht naar het marktplein: Fanfare, belangrijke mensen, wij in onze auto’s, nog meer fanfare. Onderweg natuurlijk weer veel zwaaien en er zijn weer veel filmopnames en foto’s gemaakt. Na de plechtigheid op het plein hebben de aanwezige voertuigen nog een paar uur voor de show opgesteld gestaan.

Op een paar meter afstand hebben we op een bankje zitten kijken naar wat er allemaal gebeurt: de auto moet slijtplekken vertonen van de vele foto’s die ervan gemaakt zijn! Rond een uur of half 2 vindt een bloemengroet op zee plaats: een viertal Ducks (amfibivoertuigen) met hoogwaardigheidsbekleders, veteranen en een orkest doedelzakken gaat vanaf het strand de zee op om kransen te leggen. Mooie plechtigheid en vooral ook spectaculair vanwege de voer/vaartuigen.

Als de plechtigheden afgelopen zijn, zoeken we onze reisvrienden op en gaan we met z’n allen naar de Amerikaanse begraafplaats in de buurt van Omaha Beach. ’s Avonds bij de briefing worden de toegangskaarten uitgedeeld voor De Herdenking op 6 juni. Deze uitnodiging is alleen voor de chauffeurs van de defilés, maar het is de volgende dag toch gelukt om voor ons beiden een toegangsbewijs te krijgen.
Meer over deze bijzondere dag in het volgende deel van dit reisverslag

kijk hier naar een dodge