Het jongetje met de roze Barbie-sokjes.

Toen mijn zoon vijf jaar was, vertelt een moeder me, was hij helemaal weg van roze Barbie sokken. Dat vond hij nou toch zo mooi. Dus ik gaf hem roze Barbie sokken. En die trok hij blij aan. Ook naar school.

De andere moeders over roze barbiesokken

Ik werd er door andere moeders op aangekeken. Niet omdat zij vonden dat een jongetje geen roze Barbie sokken mocht dragen. O nee, absoluut niet ! Dat mocht natuurlijk gerust… Maar andere kinderen zouden hem hiermee beslist gaan pesten. En dat moest ik als moeder voorkomen. Roze Barbie sokken voor jongens? Het kon best. Op zaterdag en zondag.

Ik heb me daar nooit wat van aangetrokken zei ze. Ik dacht, als kinderen daar moeilijk over doen, dan hoor ik het wel. En dat moet hij maar zien wat hij doet. Geen roze Barbie sokken meer aan naar school? Ook goed. Uitlachen negeren? Ook goed. We zien wel.

Het zette mij aan het denken. Hoeveel moet je als moeder voor zijn. Hoeveel problemen voor je kinderen moet je voorkomen. We kennen allemaal de curling moeder. Dat willen we natuurlijk nooit worden. De keerzijde is, we willen ook niet dat ons kind ongelukkig wordt.. Dat is een kant van de medaille.

Wat zat die moeders echt dwars

Er is natuurlijk nog een kant. Waarom waren die andere moeders er zo zeker van dat het jochie gepest zou worden? Waren zij nu al , nu hun kind nog maar een kleuter was, niet meer in staat hun kind te leren dat iedereen helemaal zelf moet weten welke sokken hij aantrekt?

Of vonden ze stiekem, diep van binnen, dat jongetjes van vijf jaar op roze Barbie sokken, nooit goed terecht kunnen komen.

De moeder in kwestie heeft die vragen nooit aan de andere moeders op het schoolplein gesteld. Zij liet haar zoon dragen wat hij mooi vond.

Hoe is het met het jongetje afgelopen, zal je misschien vragen? Ach hij  heeft  het VWO succesvol doorlopen met een pracht van een hanenkam.
Wat moet het heerlijk zijn om moeder te zijn van een kind dat zichzelf durft te zijn.

Weet jij wat sokkenbulten zijn ?