Wil je dat niet doen??

waarom , niet doen genoeg moet zijn

Vrijdag middag, ik sta bij de groenteman.Een moeder met een peuter staat naast me. De peuter verveelt zich en trekt een zakje meiknollen van de toonbank. “Wil je het terug leggen”, zegt de moeder. Het kind legt het zakje terug. “Dank je wel”,zegt de moeder.

“Hmmmmmmm” denk ik. “Vreemd. Kind doet iets wat niet mag, dan wordt hem gevraagd dat weer in orde te maken en vervolgens wordt hij bedankt ???”

Gewoon, niet doen

Is het gek dat ik dat gek vind. Ik vind van niet. Als een van mijn kinderen uit verveling en balorigheid, zakjes etenswaar van de toonbank zouden trekken dan zou ik zeggen: “wil je dat eens heel snel laten? Je maakt het stuk. Raap op en leg terug!” En als ik in een milde bui was, zou ik, als het terug lag nog zeggen: “goed zo” Maar dan heb je wel gehad met mijn lof. Ik vind namelijk dat je kinderen hoort aan te spreken op gedrag dat je niet gepast vind. Dat je van ze mag verwachten dat ze zich wel netjes gedragen en als jij zegt “niet doen”, dat ze dat gedrag stoppen. Omdat dat normaal gedrag is, waar uiteindelijk iedereen blij van wordt. Dat is de beloning. Een dank je wel is dus nergens voor nodig. Dank je wel zeg je voor extra zaken, dank je wel zeg je al iemand iets voor jou speciaal doet. Niet als je je gewoon normaal gedraagt.

Dat over peins ik zo, terwijl ik aan de beurt ben en afreken. “Die moeder”, denk ik, “die krijgt haar handen nog vol met deze koter, en het is haar eigen schuld.”

De moeder is ondertussen met de peuter naar buiten gelopen. In de deuropening en op staat staan veel bakken met groenten en fruit. De peuter steekt zijn handjes uit. “Wil je daar niet aankomen, alsjeblieft??” vraagt de moeder .

Zeker weten, dat dat mis gaat…..

lees ook eens: Dank je wel alsjeblieft