Geduld bewaren en opvoeden

Geduld bewaren in de opvoeding, dat kan behoorlijk lastig zijn. Soms word je gewoon horendol…wat kan je doen om wel je geduld te bewaren?

Pamela Druckerman  en opvoeden met de Franse slag

Stel je eens een Franse moeder voor: ze zit op een bankje in een van de vele parken van Parijs en leest een boek. Haar kinderen spelen in het speeltuintje een paar meter verderop. Opeens staat een kleuter van een jaar of vijf naast haar: Mamma, zegt hij. “Ja”, antwoord de moeder. “Ik heb honger”, zegt het kind. ” Over een uurtje zijn we thuis’, antwoord de moeder, “dan krijg je je thee met koek.”

Jij verwacht nu een driftbuitje: hij heeft NU honger, waar blijft iets te eten?? Maar het gebeurt niet. Het kind gaat weer spelen, de moeder leest door. Hoe is het mogelijk dat de Franse moeders hun kinderen groot brengen zonder drama´s? En toch gewone , leuke, creatieve, vrolijke en slimme kinderen hebben? vroeg Pamela Druckerman zich af. Als Amerikaanse moeder was ze stom verbaasd over de manier waarop Franse moeders hun kinderen opvoeden. Ze dook er in en deed onderzoek. Hier een paar tipjes van de sluier
lees ook: 7 tips om te leren luisteren

3 manieren om je geduld te bewaren ( als je kids je gek maken)

1 even wachten

Ook even wachten kun je leren Wat doe jij als je je verveelt? Juist : je verzint afleiding. Waarom zou je kind dat niet kunnen? Je kind kan dat heel best, maar …..je moet je kind natuurlijk wel de kans geven dat te leren.
Dus: laat je kind met enige regelmaat wachten. Klinkt dat gemeen? Helemaal niet! Wetenschappers hebben ontdekt dat kinderen heel goed in wachten zijn, vanaf het moment dat ze ontdekken dat ze zich-zelf in die wachttijd moeten vermaken.

Dus zeg gerust tegen je kind, terwijl jij aan de telefoon zit : even wachten!!
En natuurlijk laat je in het begin je kind geen uren wachten. Dat bouw je rustig op. En als je de neiging voelt om onmiddellijk te hulp te schieten op het moment dat je kind roept : MAMMAAAA, ik VERVEEEEL me!!!, realiseer je dan , dat je het probleem van het moment wel oplost, maar dat je kind niet leert zichzelf bezig te houden……

2 je kind kan het !

Ga ervan uit dat je kind het kan Stel: je peuter gooit alle schijfjes appel die jij zo netjes voor haar op een bordje had gelegd met een grote zwaai op de grond. En niet omdat ze vervelend wil doen, in een stoute bui is,maar simpel uit onhandigheid. Wat doe je?

Zucht je en zeg je er iets van? Pak je de schijfjes op en ga je verder met wat je aan het doen was?. Niet echt slim. Leg de partjes appel terug op het bord en zeg : Kijk zo kan je ze eraf pakken zonder dat ze vallen. Gooit je kleine uit baldadigheid de schijfjes op de grond: kijk haar aan ( dat is heel belangrijk) en zeg vriendelijk: zo en nu moet je ze weer op het bordje leggen. Want appels moeten op het bordje.

Zet haar bij de appelschijfjes en GA ERVAN UIT DAT JE KIND DAT DAN OOK DOET. Het zelfde geldt voor alle andere situaties. Alle boeken uit de kast? Je KIJKT JE KIND AAN. Zeg vriendelijk: maar boeken horen toch in de kast ? Zet ze dan maar gauw terug. En natuurlijk geef je en complimentje, als het is gebeurt. De kern van deze tip is : laat je kind zelf de rommel opruimen die hij maakt. En laat dat vanzelfsprekend zijn. Dat kost moeite in het begin, maar pas op: als je het niet doet kweek je nu een klein koninginnetje. En dat kan nog schattig zijn. Maar dat is het over een paar jaar beslist niet meer.

3 geduld is een spier

Rustig aan: het hoeft niet a la minuut ! Probeer eens een wat Mediteraane levenshouding aan te nemen. Rustig aan, niet alles tegelijk. Dat geld  voor je kind, maar dat gaat zeker ook op voor jou! Als jij bijvoorbeeld staat te koken en je dochter vraagt van je om haar prachtige kunstproject van wc-rollen te bewonderen. Dan hoef je echt niet direct bij je potten en pannen vandaan te lopen. Sterker nog: dat is heel onverstandig.

Niet alleen loop je een grote kans dat je eten aanbrandt. Je leert je kind ook, dat jij niet altijd onmiddellijk klaar kan staan. En op die manier leer je je kind dat zij/hij niet in het middelpunt van het universum staat. Daar krijg je heel aardige en sociale kinderen van. Dus: leg keer op keer je kind uit waar je mee bezig bent en dat je er over een paar minuutjes zal zijn. Houd je daar ook aan. Je kind moet erop kunnen rekenen dat het niet voor niks op je wacht. Je zult merken dat als je niet alles a la minuut wil doen, het leven veel rustiger en leuker wordt. Voor jou ,maar ook voor je kind!

Geduld is een spier: je kan hem trainen

lees ook Kleutertaken.