Brigit wil opgehaald worden uit  Smalland

Manlief en ik lopen door Ikea. Sinds wij een nieuw huis hebben, doen wij dat vaker. 
Niet omdat wij van Ikea houden, helemaal niet zelfs. Maar we kunnen niet ontkennen, dat ze een paar handigheden hebben. Zoals de Ivar- kast met de Ivar pin en matrassen die ze op gerold verkopen, zodat ze in je auto passen. 

Ophalen uit Småland

Op zoek naar zo’n matras voor het logeerbed, lopen wij dus door de Ikea en dan horen we:” Brigit wil graag opgehaald worden uit Småland” Het is het sein voor ons geliefde spelletje. 
“Kan wel wezen”, zeg ik duidelijk verstaanbaar “maar ze blijft daar nog maar mooi even zitten. Ik heb er geen zin in” “Er zijn daar”, zegt manlief – ook duidelijk verstaanbaar – “genoeg mensen die zich nog even met haar kunnen bezighouden” “En anders amuseert ze zichzelf maar”, voeg ik eraan toe “Ik ben nog niet klaar hier hoor, het is wel goed” 

En dan lopen we door. 

We scoren de matras en gaan voor de koffie. “Op zaterdag, is het familie dag” constateert manlief. “Is die familiepas daar ook voor?” wil hij verder weten. Nee schat. Die is voor mij. Voor de gratis koffie.

Nooit geen Småland

Het is voor ons eigenlijk een ongekend fenomeen. Wij namen onze kinderen nooit mee als we gingen winkelen. Als ze mee gingen naar Ikea was het omdat ze iets nodig hadden voor hun kamer. En dat mochten ze zelf uitzoeken. Daarna gingen we naar huis. Geen Småland, geen limonade en taartjes in het restaurant. Dat was moeders gewoon te druk. En te duur. 

Ik ben wel een beetje verbijsterd over het grote aantal kinderen dat ik op deze zaterdag door Ikea zie marcheren. Waarom zou je als ouder, dat je kind en jezelf aandoen? 
Wij lieten de kinderen fijn bij vriendjes. En de ouders van die vriendjes deden hetzelfde als zij een nieuwe bank nodig hadden. 

Ik ben toch nieuwsgierig, waarom neem je je kinderen mee naar een woonboulevard, of iets dergelijks? 

lees ook eens: wat moet een kleuter kunnen