Zegt jouw kind U ?

U en jij zeggen: hoe staat het daar eigenlijk mee? Toen ik klein was, waren de regels over u zeggen duidelijk (ahum…)

u en jij, wie is wat

Als zei kind zei je U tegen mensen die je niet kende. Die is eenvoudig, maar ja die mensen die je niet kende, kon je natuurlijk wel leren kennen en dan zeiden ze vaak: ”zeg maar jij”.
Klinkt ingewikkeld, was het niet, je mocht het als kind alleen niet zelf beslissen.

Je sprak ook oudere mensen met U aan. Nu zijn voor een kind alle volwassenen natuurlijk ouder. We spraken dan ook iedereen met U aan, behalve… juist ja: familieleden. Vaders, moeder, ooms en tantes, opa’s en oma’s, die heette allemaal gezellig jij. (Alleen je eigen oma natuurlijk, de oma van een vriendinnetje bleef natuurlijk U)

En dan was er nog een derde categorie: belangrijke mensen, die moesten ook met u worden aangesproken. Om er voor te zorgen dat je iemand niet per ongeluk beledigde, sprak je iedereen met u aan.

Overzichtelijk, niet waar, deze etiquette regels. Het komt er op neer dat iedereen u is, behalve je familie.
Ik was als kind dan ook heel verbaasd toen ik merkte dat er ook kinderen waren die hun ouders met u en niet met jij aanspraken.
Mijn moeder legde me uit dat zij dat ook een beetje ouderwets vond, maar dat die ouders vonden dat het van respect getuigden als de kinderen u zeiden.
“Ik vind dat niet nodig”, zei ze lief en terecht. “Papa en ik weten heus wel dat jullie ons respecteren.”

Omstreeks die tijd kwam er ook een andere mode in zwang: de andere kant van de medaille zal ik maar zeggen. Kinderen die geen u hoefde te zeggen, en ook geen papa en mama. Ze noemden hun ouders gewoon bij de naam. Een teken van gelijkwaardigheid, vonden die ouders.

Dat ging mijn moeder te ver: “je hebt maar een papa en mama”, zei ze.(wist mijn moeder veel van samengestelde gezinnen en zo) “en een heleboel vriendinnen. Ik ben je moeder, niet je vriendin”  

In grote lijnen heb ik mijn kinderen ook zo opgevoed. En jij ? Hoe ga jij om met u en jij?

lees ook eens: geef jij geld voor een goed rapport