Kunnen de kinderen mee naar de begrafenis ?

Is het verstandig je kind mee te nemen naar en begrafenis?

Als we 50 jaar eerder hadden  geleefd was het antwoord daarop een kort en krachtig NEE geweest.
Men vond het bijwonen van een begrafenis voor kinderen te verdrietig en zelfs traumatiserend.
Inmiddels is men wel van standpunt veranderd. Persoonlijk denk ik dat dat goed is. Hoe verdrietig ook, de dood hoort bij het leven. Wegstoppen, doen alsof er niet zoiets als een begrafenis bestaat, dat is denk ik een soort van oneerlijk tegenover kinderen.

Vanaf welke leeftijd neem je een kind mee naar een begrafenis ?

Dat is een bijna niet te beantwoorden vraag: dat hangt namelijk helemaal van het kind af.
Toen mijn moeder stierf hadden mijn zussen en ik samen drie kinderen tussen de 4 en de 7 jaar oud.
De middelste vond het verschrikkelijk en wilde helemaal niets met de uitvaart te maken hebben.
De jongste vond het allemaal bar interessant en nodigde tijdens de condoleance iedereen uit een kijkje bij haar opgebaarde oma te gaan nemen….

Wat je ook doet doe je, maar push nooit een kind mee te gaan of afscheid bij de kist te nemen! Laat je kind in deze zijn eigen grenzen aangeven. En dat klinkt eenvoudig, maar dat kan tegenvallen. Ooit maakte ik een uitvaart mee waar de dame die de zaken verzorgde met een suikerzoet stemmetje als een dictator de hele zaak regelde. Pas op als dit soort figuren gaan zeggen: “en nu kijken we allemaal nog een keer naar opa…Zeg opa maar gedag”. Grijp ze bij hun keurig gestreken kraagjes en zet ze buiten. Je kind bepaalt of hij opa gedag zegt…

Hoe oud moet je kind minimaal zijn ?

Op deze vraag is het heel eenvoudig antwoord te geven: minimaal 3 jaar. Ze moeten een uur ( minstens ) stil kunnen zijn. Immers bij een begrafenis wordt de overleden persoon herdacht. Mensen willen in alle stilte daar aandacht aan kunnen geven. Wanneer een –jarig hummeltje daar vrolijk doorheen babbelt is dat ronduit storend.
Ik begin de fout mijn dochter van net geen twee mee te nemen naar de begrafenis van haar oma van vaders zijde. Ik had toen nog helemaal geen ervaring met begrafenissen. Halverwege de mis begon het  kind te huilen. De buurvrouw van mijn schoonmoeder was de reddende engel. Ik zie haar nog uit de kerkbanken opstaan, haar armen uitstrekken en met mijn dochter de kerk uitwandelen..