Ik kan het niet geloven, wanneer je kind iets vreselijks doet.

hoe moet dat voor een moeder zijn, als haar kind iets vreselijks doet…

Ik kan het niet geloven, zegt een moeder in de krant wanneer haar zoon wordt verdacht van terroristisch activiteiten.

Wat is er erger dan dat je kind vreselijke dingen doet? Het begint al in de zandbak van de peuterspeelzaal.
Het is helemaal niet fijn wanneer je van de leiding te horen krijgt, dat jouw kind een ander kind met een schepje op het hoofd getimmerd heeft. Want je wil niet dat je kind andere kinderen slaat om z’n zin te krijgen.

Maar goed, je bent opvoeder om je kind te leren dat er andere manieren zijn om je problemen op te lossen. Je legt je kind uit en leert het dat we in ons leven niet allemaal, de hele tijd onze zin kunnen krijgen…Het is een langdurig en moeizaam proces…

als je kind iets vreselijks doet

Als mentrix van brugklassers heb ik zo’n proces vaak genoeg mee gemaakt. Het ene kind pest een ander, door op haar naam allerlei onzinnige spullen te bestellen (en die niet te betalen) De jongen die een andere jongen met een liniaal op de vingers slaat. Stiekem roken…

Er zijn dan twee soorten ouders, althans dat is mijn ervaring. Ouders die het opvoedproces wat ze op de peuterspeelzaal al in gang hebben gezet, met hernieuwde kracht gaan uitvoeren. En ouders die denken: ik moet het wangedrag van mijn kinderen waar ik kan wegpoetsen en glad strijken.

vroeger dacht ik…

Vroeger dacht ik, dat ouders die de eerste methode toepasten, de meeste kans hadden, een kind op te voeden dat als volwassen mens, zich zou gedragen. Dat ze zouden voorkomen dat hun kind iets ergs zou doen. Zo naïeve ben ik niet meer…Ik heb genoeg ouders gezien die hun uiterste best deden en machteloos toe zagen hoe hun kind ontspoorde…

Soms ontsporen jongeren door dat ze uit een belabberde thuissituatie komen, soms omdat hun ouders het opvoedproces niet konden (of wilden) volbrengen en soms….omdat het gewoon gebeurde…

Wat er ook aan ten grondslag lag, is er voor een ouder iets ergers dan haar kind te zien ontsporen en te moeten ervaren dat het echt heel foute dingen doet? Ik denk het niet. En wanneer ik over ontspoorde jongeren lees, denk ik altijd even: arme moeder…