Grenzen stellen in de opvoeding.
In het artikel Spaanse opvoeding, laat Margaret ons zien, dat bij Spaanse kinderen eerder grenzen gesteld worden dan bij Nederlandse kinderen. Dat leverde ook wel het commentaar op dat kinderen toch zeker ook kind mogen zijn…
Het lijkt wel of wij grenzen stellen in de opvoeding hetzelfde vinden als : begrenzen. En begrenzen is naar en akelig.
Kinderen mogen zichzelf zijn
Ik krijg heel vaak het gevoel dat moeders vinden dat kinderen zichzelf mogen zijn. Laten we eens een voorbeeld nemen. Als je zelf zijn bestaat uit : hard schreeuwend achter elkaar aanrennen, dan is dat zo en dan mag dat.
Dat wil zeggen, het mag totdat het de moeder slecht uitkomt. Als ze even rustig door een woon boulevard wil lopen. Of even op een terrasje, terwijl de kinderen rustig spelen, met een vriendin wil bijpraten.
Nou zijn er moeders die dat probleem oplossen door de omgeving de schuld te geven. “Heb jij last van mijn krijsende koters?” Jouw probleem! “Die kinderen mogen zich toch wel even uitleven zeg?” Een ander oplossing die ik zie is de moeder die uit ten treure blijven roepen : “nou hou je op hoor! Nou hou je echt op!!” En natuurlijk houdt het kind niet op, waarom zou hij? Anders mag het toch ook?
En daarom moet je grenzen stellen in de opvoeding
En dat is een belangrijke reden waarom je wel degelijk grenzen moet stellen in de opvoeding. Want als je het vandaag niet doet, kan je het morgen niet meer….
Het is echt super verwarrend voor een kind, wanneer iets gisteren wel mocht en vandaag ineens niet. En zeker als je iets leuk vind, waarom zou je er dan mee ophouden?
Grenzen stellen in de opvoeding betekent duidelijk zijn. En dat geeft tegenstijdig genoeg, kinderen de ruimte zichzelf te zijn. Als je nooit jezelf mag zijn door krijsend achter je vriendjes aan te rennen, dan verzint een kind wel iets anders leuks. Kinderen zijn creatief en flexibel.
Maar als het de ene dag wel mag en de andere niet…dan creëer je als moeder onrust!
En in een onrustige en onduidelijke omgeving valt het echt niet mee, jezelf te zijn. Lang leve grenzen in de opvoeding, zou ik zeggen.
Een hele interessante blog leuk om te lezen
Interessante blog. Ondanks dat ik geen kinderen heb vind ik dit toch leuk om te lezen!
Ik ben ook een groot voorstander van duidelijke grenzen. Die bieden een kind namelijk ook veiligheid. En binnen die grenzen kunnen ze dan goed groeien.
Mooi dat je dit belangrijke onderdeel belicht! Ik merk dat er slms wel een taboe op ligt, terwijl het niet begrenzen juist onveiligheid creeertp
precies ! en hoe kom je dor je pubertijd heen, als er geen grenzen zijn om lekker tegenaan te schoppen ?
Interessant, ik ben ook voor duidelijke grenzen stellen en deze ook consequent naleven.
Waren en maar meer moeders zoals jij. Als kind-vrij persoon erger ik me dood aan die krijsend rondrennende kinderen.
als moeder met kinderen : ik ook
Kinderen hebben juist behoefte aan grenzen. Die zoeken ze ip en daar keren ze dan van
Leuk geschreven. Ik heb zelf geen kinderen, maar zie wel in mijn omgeving dat een goede opvoeding wel handig is…
Duidelijkheid schept rust. Daar ben ik echt van overtuigd.