Geef maar een klap terug!

Moet de pestkop maar gewoon eens een klap terug krijgen?

Sinds ik een moeder ben, ben ik in vele opzichten veranderd.
Ik koester veel meer de kleine momenten, ben heel gauw emotioneel, denk eerder na voor ik iets doe want ik heb toch het goede voorbeeld te geven.
Ook ben ik veranderd in een soort leeuwin: Kom niet aan mijn kind!! Anders krijg je met mij te maken!

Ik denk dat we allemaal onze kinderen proberen op te voeden tot sterke, zelfstandige mensen.
Dat ze goed hun mondje kunnen roeren en voor zichzelf kunnen opkomen.
Vele weten vast ook dat niet iedereen daar even goed in is. Dat er altijd mensen zullen zijn die jouw grenzen niet respecteren en daar verbaal en soms zelfs fysiek overheen gaan. Ik ben als kind niet ernstig gepest en daar ben ik heel dankbaar voor. Intens verdrietig kan ik worden als ik lees hoe mensen zo een rot jeugd hebben gehad door pestkoppen. Je wilt en hoopt dat jouw kind niet gepest zal worden. Ik zou het trouwens ook heel erg heftig vinden als ik een pestkop als kind zou hebben.

Stop hou op! Stopt dat de pestkop?

Veel ouders kennen de term; Stop hou op! Vast wel van hun kind.
Deze methode wordt vaak gebruikt op de lagere school. Kinderen leren goed aan te geven waar hun grenzen zijn en moeten dan hun hand omhoog houden als een stoort stop teken.
In de kleuterklassen werkte dit nog wel redelijk bij mijn zoon op school maar na de jaren verstreken had het steeds minder effect. Sommige kinderen hadden stelselmatig last van losse handjes.

Ik leerde mijn zoon dat hij krachtig moest zeggen dat iemand moest ophouden, de leerkracht te waarschuwen. Loop weg van de situatie en denk: wat een pannenkoek ben jij zeg!
Geweld met geweld bestrijden lost niks op denk ik verstandig. Maar gevoelsmatig denk ik: geeft een rot schop of een klap terug! Je laat je niet zomaar slaan en helemaal niet als dit vaak gebeurt.

Dit verdiende een compliment

Mijn zoon was vaak de pisang en de pestkop van de klas sloeg hem vaak.
Toen hij op een dag eindelijk zich probeerde te verdedigen en die jongen een rot gooi gaf, zag de juf dit moment. Gevolg was dat mijn zoon een standje kreeg van de juf en hij weer niks durfde.
Ik ben naar school gegaan en heb gezegd dat hij van mij een compliment had gekregen en dat de boze toon van de juf (die niet doorhad dat dit al 1,5 jaar gaande was) helemaal niet mee hielp in zijn zelfvertrouwen.

Af en aan hoorde ik-verhalen van dat er soms klappen werden uitgedeeld aan mijn zoon of andere klasgenootjes.
Mijn zoon denkt dat zijn klasgenootje veel sterker is dus durft niet echt iets terug te doen.

Gisteren heeft hij van twee jongens stompen gekregen in zijn buik, een derde jongetje had hem een klap gegeven in zijn gezicht. De juf had alleen gezien van de bekende pestkop en die moest sorry zeggen.
Mijn zoon heeft kennelijk niet de moeite genomen om het aandeel van die twee andere te vertellen. Hij gelooft er niet meer in. Ik heb echt weer gezegd dat hij van mij dan terug mag slaan!

Mama is boos

BOOS ik was zo BOOS.
Mijn zoon zei: mama je moet een klacht indienen! Dit mag toch niet?
Mama, dit moet ophouden, ik wil dit niet meer zei hij verdrietig.

Ik wilde een bericht sturen naar de juf, maar mijn verstand zei: niet doen als je zo boos bent en hoog in je emoties zit. Kaat hou je in!
Dus vanmorgen ben ik de school in gelopen en heb het bespreekbaar gemaakt. Dat de maat echt wel vol is en ik vind dat hij terug mag slaan. Ja liever hebben ze dat hij het komt melden, maar goed hij heeft er geen vertrouwen meer in dat het iets oplost. Ik geloof er ook niet meer in dat met enkel alleen sorry zeggen deze jongen ophoudt. Er zullen vast onderliggende issues zijn maar mijn zoon en andere moeten zich veilig voelen op school.

Kwestie van pesten of gepest worden: de dictatuur van de pestkop

In de gang kwam ik trouwens het jongetje tegen die hem had geslagen.
Ik vroeg aan hem of dat klopte? Hij gaf het toe en zei sorry.
Hij moest van mij sorry zeggen tegen mijn zoon en toen vertelde deze jongen: dat de bekende pestkop was begonnen en hij van hem moest meedoen. Het jochie wilde dit niet maar was ook echt bang van hem.
Hoe sneu is dat dan! Heb hem gerustgesteld dat ik dit zou bespreken op school en hij dit eigenlijk ook aan zijn ouders moet vertellen.

Nu ben ik benieuwd. Welk advies geven jullie je kinderen mee?
Terug slaan of niet?

Ik ben niet voor geweld, maar jezelf steeds in elkaar laten slaan? Nee dat gaat mij te ver!
Na de eerste fysieke aanval is een verrassende (harde) klap wat mij betreft prima.


Groet Kaat



Benieuwd naar meer kronkels/krabbels van mijn hand?
Op mijn pagina Kaat Krabbelt en Facebook Kaat Krabbelt laat ik je meekijken in mijn leven