de geur van pubers

Laten we eerlijk zijn: pubers kunnen  ahum, eeehhh: ruiken? Of mag ik gewoon ronduit zeggen: stinken?

Als zoonlief een stel vrienden te logeren had ( wat regelmatig voorkwam, want al zijn vrienden woonden in de omliggende dortpen, niet handig in geval van feestje) deed ik zo ongeveer met een knijper op mijn neus de deur van de slaapkamer open….

Als ik als juf door de gang met de gymzalen liep, haalde ik diep adem en probeerde op die adem het einde van de gang te halen. De lucht die uit 4 kleedkamers van sportende pubers komt, tart iedere beschrijving.

Menig moeder van een puberzoon zal het herkennen als ik zeg: vriendelijk aansporen tot veelvuldig douchen en het gebruik van deodorant is verspilde energie.

Gierend van het lachen vertelde mijn schoonzusje ooit dat ze dacht de oplossing gevonden te hebben.  Ze had een deo gekocht die zoonlief heerlijk vond en dus royaal had opgespoten.

De volgende ochtend zei ze “” He G. ga je nog even douchen?” “Ben je gek. ” zei hij “da’s zonde van mijn deo!!”

Hopeloos dus. Maar nu las ik net in een artikeltje in de Daily Mail, dat pubers het niet kunnen helpen, het is geen onwil, het is onmacht! Ze ruiken namelijk zich zelf niet. Dat is natuurlijk al opmerkelijk, maar ze ruiken ook elkaar niet Dus ook van enige groepsopvoeding is helaas geen sprake.

Wat moeten wij moeders nu met deze informatie? Eigenlijk niet veel, hoewel aan de andere kant, we kunnen gerustgestld zijn. We hebben geen enorme viespeuken op de wereld gezet.
Nee lieve moeders. Het is een fase…..