Ben jij wel eens jaloers op andere moeders?
Wees eens eerlijk: ben jij wel eens jaloers op andere moeders?
Ik las die vraag ergens in een Amerikaans blad. En in plaats van het antwoord te lezen, stelde ik hem aan mezelf… Ben ik wel eens jaloers op andere moeders?
Het antwoord was: Nee, niet echt…
Ik moet bekennen dat ik daarmee mezelf verbaasde. Als ik eerlijk ben, zo gemakkelijk was het nu ook weer niet allemaal. Maar toch ben ik nooit een moeder tegengekomen waarbij ik dacht: OOOOOhhhhh, waarom heb ik dat niet???
Nu moet ik wel zeggen, ik zou het niet erg gevonden hebben om rijker te zijn dan ik ben. Niet schathemeltje stinkend rijk, want dat heeft ook weer zo zijn problemen ( moet je bodyguards inhuren en kleren van duizenden euro’s kopen, allemaal niets voor mij) maar leuk, comfortabel rijk. Drie grote vakanties per jaar en een heeeel ruim huis, met tuin. En mensen om dat huis schoon te houden…
Gelukkig zitten zulke mensen niet in mijn omgeving: ik kan me er dus ook niet mee vergelijken. En dus hoef ik mooi niet jaloers te zijn. Zo dat scheelt alweer.
Jaloers zijn is je eigen geluk stelen…
En dat is maar goed ook.
Want wat zei de vrouw in het interview? “Comparison is the thief of joy”
En zo is het. Wanneer je je zelf met anderen gaat vergelijken, steel je je eigen geluk.
Het is vast niet voor niks dat al in de zesde eeuw Invidia ( afgunst, nijd) als een van de zeven hoofdzonde werd benoemd.
Kijken naar wat je hebt, dat is stap een. En ervan genieten. Ook als je huis een puinhoop is, je kinderen stinkend vervelend. En je man er weer eens helemaal niks van begrijpt.
Want echt, om maar even in het Engels te blijven: every cloud has a silver lining…
Ik kijk naar buiten, waar ik een stralend blauwe lucht zie, met lieve witte wolkjes. Ze hebben geen zilver randje, dat niet…
Ben geen moeder maar waarom zou je ooit jaloers zijn kijk eerst naar je eigen en als je het wil verbeteren hoe je leven is dan doe je het niet naar anderen te kijken en jaloers te zijn, want jij ziet maar een klein gedeelte van hun dag en dan kan net eruit zien als een droom voor jou maar het kan helemaal niet zo zijn.
nee hoor niet jaloers op anderen, die tijd ben ik wel ontgroeid! Jaloers zijn is zo naar!
Jaloezie is inderdaad een dief. Zeker van je energie en eigenwaarde. Mocht je iets willen veranderen, dan kan je er beter een doel van maken dan je er eindeloos blind op te staren bij anderen. 🙂
precies!
Jaloezie bij het moederschap? Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Ik ben zelf geen moeder, maar heb juist enorm veel respect voor mama’s all over de world. Ik zou dat echt niet zo kunnen nadoen.
dank, wat een lief antwoord
Jaloezie .. Het woord alleen al klinkt zo ontzettend beladen. Ik denk niet dat mama’s niet persee jaloers op elkaar zijn, maar van tijd tot tijd wel eens naar elkaar opkijken. Ik ben van mening dat je van iedereen wat kunt leren in zekere mate. Zo dicht mogelijk bij jezelf blijven, ook als moeder is natuurlijk het mooiste wat er is. ?
leuke gedachte! Natuurlijk kan je altijd van elkaar leren. En denken : goh wat doet die dat goed, dat wil ik ook leren, dat is natuurlijk prima!
En mag ik op je laatste opmerking aanvullen: als mens jezelf blijven?
Vergelijken is inderdaad niet prettig. Je wordt er meestal somber en terneergeslagen van is mijn ervaring.
mijn idee! ( ook uit ervaring he )
Jaloers voel ik me nooit. Maar soms denk ik wat moet het een fijn moment zijn om kids te hebben! Maar dit past niet in men leven 🙂
zo’n momentje waarop je denkt: zou best heel leuk zijn, dat noem ik geen jaloezie hoor. Dat is gewoon de vele mogelijkheden die het leven biedt bekijken
Mooie blog die heel lekker wegleest, love it! Ik ben wel eens jaloers op vrouwen die altijd zo zeker hebben geweten dat ze kinderen wilden…heb ik nooit gehad…en nu is het te laat vind ik op mijn 42e…en twijfel ik nog steeds. Dus mijn Lief en ik hebben besloten om het niet te doen. Dus daar kan ik wel eens jaloers op zijn in a good way, dat zeker weten dat je een kind wil. Ik heb dat trouwens wel altijd met dieren gehad: ik wist altijd zeker dat ik dieren in mijn leven wilde hebben. Ik ben dus gewoon een dierenmama. En dat is ook prima! 🙂 Mooi lettertype trouwens op je blog zeg! Welke font is dit?
dank je wel! voor het compliment en de eerlijke reactie. het fond? dat moet ik even nakijken…stuur me gerust een mailtje als ik het vergeet
Eerlijk gezegd ben ik niet jaloers andere moeders. Omdat ik geen moeder ben
dat snap ik!
Mooie post. ?
Ik ben geen mama, dus in dat opzicht kan ik me niet vergelijken. ?
Heel soms ben ik wel eens jaloers, op goede momenten zou ik namelijk best wel mama willen zijn.
Maar zoals je zegt -every cloud has a silver lining- Mijn man en ik kunnen gaan en staan waar we willen, geen opas nodig over rekening houden met schoolvakanties, dus ik heb niks te klagen. ?
Ik Ben zelf geen moeder dus kan ik niet jaloers zijn op andere moeders. Wel ben ik jaloers op een vriendin die pas is bevallen van een meisje. Dat zou ik ook wel willen. Maar mijn tijd daarin komt nog wel haha
vast!
Ik ben zelf geen moeder maar sowieso ben ik niet jaloers aangelegd. Ik gun iedereen het beste en natuurlijk zijn er genoeg dingen die ik wel anders zou willen maar dat wil absoluut niet zeggen dat ik jaloers word als een ander het wel heeft.
dat is precies het grote verschil: dingen graag willen is iets heel anders dan boos worden omdat een ander ze heeft en jij niet…
Ik gun iedereen al het geluk van de wereld! Jaloers ben ik nooit. Maar ik kan wel eens denken: dat zou ik ook wel willen ervaren, willen voelen of willen hebben.
o maar dat heb ik ook! gewoon denken: jee dat zou fijn zijn! Dat is toch helemaal niet verkeerd? Kan een opstapje zijn om iets te veranderen?
Neen ik ben ook niet jaloers op anderen. Wat win je er ook in godsnaam mee?
Nee ik ben blij met wat ik heb, wie ik ben,.. Dat zou iedereen moeten zijn.
Liefs, Eva