Straattaal, is dat erg? 

mogen kinderen straattaal praten van jou?

Laatst sprak ik een moeder, die zich enorme zorgen aan het maken was. Haar zoon van 14 sprak ineens een afgrijslijke straattaal. Compleet met grammaticale fouten. Wat was er in haar opvoeding misgegaan? 

Volgens mij helemaal niks! 

Straattaal toen ik een kind was

Ik kan me voorstellen dat de moeder schrok, dat kan ik me zelfs heel goed voorstellen, want ik kom uit een gezin waar keurig ABN gesproken werd. Accentloos en grammaticaal correct. Mijn moeder werd woest als iemand op tv kwam, die met een accent sprak. “Zo iemand hoorde niet op tv”, vond ze. Jaja, mijn moeder was van voor de oorlog. Keurig taalgebruik was zeg maar een ding. En mijn moeder was echt niet de enige die mensen genadeloos op hun accent afrekende. Die tijden liggen gelukkig achter ons. 

Ik denk nog steeds dat correct taalgebruik belangrijk is. En dat je je kinderen dat aan moet leren. En dat moet je ze zo goed aanleren, dat het als vanzelf gaat. Wanneer je eenmaal op dat niveau bent, hoef je je helemaal niet ongerust te maken als ze gaan puberen en ineens in een voor jou onverstaanbaar taaltje beginnen te brabbelen. En je mag gerust eisen, dat ze niet zo praten tegen jou

Identiteit ontdekken

Het hoort bij het puber zijn en je eigen identiteit ontdekken. Persoonlijk vind ik straattaal een stuk minder gevaarlijk dan een tatoeage willen zetten. Die taal kan je moeiteloos weer ombuigen naar het normale taalgebruik. Een tatoeage blijft een leven lang zichtbaar… 

Wat ik zelf wel enigszins zorgwekkend vind, is het gebruik van afkortingen en slang in het whatsappen en ander socialmedia gebruik. Zeker bij jonge kinderen, die alle ins en outs van onze best ingewikkelde taal nog niet onder de knie hebben, is er dan echt kans dat ze zich die taal minder goed eigen maken. 
Daar zou ik me, als ik nu moeder van jonge kinderen was, me veel meer zorgen om maken. 

Lees ook eens: het vervelende vriendje