Pubers eten ongezond

Onlangs was er een uitzending van Pointer, over het ongezonde eten van pubers.
Niks nieuws onder de zon; dat doen ze al jaren.
Wat voor mij wel nieuw was, was de enorme toename van het aantal eetschuren rondom de scholen.
Op talloze plekken, kunnen pubers in de pauze ongezond eten scoren, je vraagt je af hoeveel vrije keuze er is om die verleidingen te weerstaan. En zoals een van de presentatrices zei: “ die nog eens geen dr*l kosten ook.”

En dat was het punt, waarop ik dacht: “maar wacht eens even…..geld is nog altijd geld…”
En ik denk niet dat er een moeder is in Nederland die zegt: “wat twee boterhammen met kaas mee naar school ??? Ben je nou helemaal gek geworden, je koopt maar twee kaascroissants!”
Moet je pubers motiveren door uitleg te geven over hoe ongezond een donner kebad en een frietje met is? Of moet je eenvoudigweg dat middels financiële prikkels regelen?

Achttien jaar geleden, ging mijn dochter naar de middelbare school. Dat was het moment waarop ik haar een maandtoelage gaf in plaats van zakgeld per week. De maandtoelage was hoger dan 4 x zakgeld, maar er hingen ook meer verplichtingen aan. Ik moet van mijn inkomen ook de hypotheek en het gas water en licht betalen tenslotte. Aan zulke principes kan je maar beter als puber al wennen.

De school had zojuist een gloednieuwe kantine geopend. Met broodjes kaas en ham en broodjes gezond. Met saucijzenbroodjes en kroketten, roze en gevulde koeken en op vrijdag friet. Marsen en Snickers en KitKats… een waar eldorade van ongezond eten
Daar ging natuurlijk behoorlijk wat maandgeld heen…de boterhammetjes met kaas belanden in de prullenbak.

Ongezond eten kost geld

Ze zat twee maanden op school toen ze op een middag thuis kwam. Ik zat in mijn kantoor ( de keukentafel dus) te werken. “Mam, S en ik willen zaterdag graag naar de bioscoop, mag dat?”
Ik stak mijn hoofd omhoog en trok verbaasd mijn wenkbrauwen op: “je hebt maandgeld, als je daar nog genoeg van hebt, kan je toch gewoon naar de bioscoop”, zei ik onverschillig. En stak snel mijn hoofd weer in mijn laptop.

Achter me viel een verbijsterde stilte. “Ooo”, zei ze. ”Werkt dat zo”

Zij en S besloten dat het niet leuk was om nooit iets in de kantine te kopen. Ze deden het een keer in de week. De ene week trakteerde de een, de andere week de ander. Ze hebben het jaren volgehouden. Slimme pubers.

Problem solved