Naar de middelbare school, weet je nog

Toen een moeder in onze moedergroep vertelde dat haar jongste naar de introductiedag van de middelbare school ging, maakte dat bij de andere moeders heel wat los.

Niet over hun kinderen…nee wij moeders zijn ook maar mensen, over onze eigen ervaringen destijds.

En daarmee is dus direct duidelijk wat een mijlpaal dat is: kennismaken met je klas op de middelbare school

Moeder Chantal vertelt:  Ik vond die introductiedag ook heel erg spannend! Maar ik vond mijn beste vriendin terug! Achteraf waren er een hoop kinderen die ik kende, daar niet van. Ik zat pas bij de 3e basisschool op m’n  plek. In die brugklas kwam ik dus ook oud klasgenootjes van school 1 en 2 tegen.

Met dit meisje was ik dikke mik in groep 1, op basisschool 1 dus. Maar wij verhuisden en mijn ouders vonden het handiger als ik van school wisselde. Een tijdje hebben we nog contact gehouden, maar dat verwaterde toch. Totdat we elkaar en in de eerste klas van de middelbare school tegen kwamen. En nu zijn nog steeds dikke vriendinnen !

Mama Jezz ging welbewust naar een middelbare school waar ze niemand kende:

Ik had helemaal geen klasgenootjes van de basisschool, waarbij ik in de brugklas kwam. Maar dat wilde ik zelf ook niet. We hadden maar 4 meisjes in de klas op de basisschool en was nooit zo heel gezellig. Bij de introductiedag moest je aangeven op een briefje of je al leerlingen kende en bij wie je in de klas wilde. ik heb toen de naam van het andere meisje niet opgeschreven. Zij die van mij wel. Mijn groep 8 meester heeft zelfs bij zo’n overdracht gesprek met de middelbare school aangegeven dat we beter niet bij elkaar in de klas konden.
Tja, zoals juf Petra al eens schreef: meidenvenijn is niet fijn…

Het is langer geleden dan ik hier durf te vertellen, maar ik kan me ook nog steeds levendig die eerste dag op de middelbare school herinneren. Voor het eerst met de trein, dat was af heel wat.
En toen moesten we wachten op het schoolplein. Daar stonden we dan op dat enorme plein, met zo ontzettend veel kinderen ( er waren dat jaar 13 brugklassen, hoorde ik later). Er werd een nummer van een klas opgeroepen en dan de namen. Ik weet nog dat ik buikpijn had, uit stress dat ik niet op tijd mijn naam zou horen…