Mijn kind van 10 jaar is onzeker, hoe kan ik helpen?

Het is heel lastig voor een moeder om te zien dat haar kind onzeker wordt….

Je ziet het als moeder al een tijdje: vriendjes en vriendinnetjes, klasgenootjes, buurkinderen, ze lijken allemaal belangrijker dan jij en je partner…
Dat is ook een beetje zo en straks als de pubertijd in volle heftigheid losbarst, wordt het nog veel erger.
Als moeder heb je daar een beetje moeite mee, ik had dat ook. Je lijkt ineens wel afgedankt.

Vergis je niet: dit is een hele goede ontwikkeling. De harde waarheid is, dat jij er niet altijd zult zijn ( al hoop ik dat dat nog heel lang zal duren) Maar als het ooit zover is, heeft je kind vrienden heel hard nodig!

Maar zover is het gelukkig nog niet. We zijn pas in de fase van het vrienden maken. En in deze fase kunnen 10-jarige knap onzeker worden. Dat is heel begrijpelijk. Het wordt belangrijk om vrienden te hebben, om ergens bij te horen! En het kan je zo maar gebeuren, dat ze jou niet leuk vinden.
Daar wordt ieder mens, maar een kind van 10 jaar, zeker onzeker van.

En daar zijn wij moeders nog steeds hard nodig.

Onzeker of negatief zelfbeeld?

Er is een verschil tussen onzeker zijn  “heb ik de juiste kleren aan, heb ik goed genoeg geleerd, kan ik goed genoeg voetballen” en een negatief zelfbeeld hebben. “ik kan ook niks, iedereen vind mij stom”

Wanneer je hoort dat je kind dat soort uitspraken gaat doen, is het tijd voor actie.

Zelfbeeld verbeteren

Nog maar heel kort geleden, steeg het zelfvertrouwen van je kind met sprongen, wanneer jij zei dat iets goed gedaan was, of knap of mooi. Jouw waardering, was genoeg.
De tijd is helaas voorgoed voorbij. Je kind kijkt om zich heen, zet anderen, vergelijkt en….gelooft niet alles meer. Een onzeker kind van 10 zal beslist denken: “dat zegt ze alleen maar omdat ze m’n moeder is…”

Tips en Trucs

* Ik gebruikte wel eens de volgende truc: ik vertelde aan de foon ( of bij het koffie drinken) aan mijn vriendinnen hoe trots is was omdat….Daarbij gaf ik de indruk dat ik me er totaal niet van bewust was, dat het kind niet in de buurt was….

Taken geven, is ook een prima manier om een negatief zelfbeeld op te vijzelen. “Ach lieverd, wil jij even……dat kan jij zo goed” En met online zaken kan dat nog waar zijn ook

Toen begrip voor gevoelens, eigenlijk bedoel ik te zeggen: zeg niet direct “maar dat val toch mee??? Dat is helemaal niet erg!!!” Ook al vind jij het totaal niet belangrijk of erg (negen van de tien keer is dat zo) je kind vindt het erg. En kijk naar jezelf: hoe lekker is het als je beste vriendin je gewoon laat uitpraten, net zo lang tot je zelf kan zeggen: “ach waar maak ik me druk om?”

lees ook : als je kind van 10 puistjes heeft