De vriendjes waar je kind mee thuiskomt

Het moment dat je kind voor het eerst naar school gaat, verandert er veel in je leven. Heel veel.
Een van de veranderingen waar je misschien helemaal geen rekening mee had gehouden zijn de vriendjes waar je kind ineens mee thuis komt. Wildvreemde kinderen die gezellig komen spelen. Nou ja…gezellig.

Je hebt vriendjes en vriendjes

Het vriendje dat nog nooit van regels heeft gehoord.
Mijn moeder zei altijd: “ik kan het direct merken als ze thuis niks mogen. Dan staan ze hier op de bedden te springen”
Of ze nu thuis wel of niet iets mogen, jij wordt gek van dit kind, dat je werkelijk om de 5 minuten moet uitleggen: “neeeeee, DAT doen we hier niet”
Volgende keer als hij vraagt of hij mag komen spelen, moet je zeker te weten boodschappen doen.

Het vriendje met de keurige opvoeding.
Dit kind is jouw kind, bij anderen. Tenminste dat hoop je. Zo keurig en gezellig en beleefd en lief.  Als je hem weer aan zijn moeder teruggeeft, maak je haar je welgemeende compliment. Natuurlijk met de stille hoop haar te horen zeggen:
“nou je moet hem hier eens meemaken!”

Het stiekeme vriendje.
Tot je stomme verbazing hoor je ineens dat vriendje fluisteren: “zullen we stiekem nog een paas-eitje pakken? Zullen we in de kamer van je vader en moeder gaan spelen? Zullen we….” Je ziet je eigen kind wat verwilderd kijken en daar ben je dan wel weer trots op. Maar je besluit dat deze twee voorlopig alleen maar onder jouw (scherp) wakend oog mogen spelen

Het bij-ons-thuis- vriendje.
Heerlijk he, zo’n kind. Je weet nu precies hoe het bij hem thuis er aan toe gaat. Dat scheelt weer een aflevering reality-tv. Alleen zo jammer dat er in alle “bij-ons-thuis” zo’n verwijtend toontje zit… Bij ons thuis eten we geen witbrood, bij ons thuis gooien we het plastic apart weg, bij ons thuis…..
Het vriendje dat alles beter kan.
Ook een heel fijn speelkameraadje…op hun vierde zijn ze nog vaak onhandig, die opscheppertjes, dan druipt het er zal ik maar zeggen vanaf. Alhoewel…let op je kind, staat die met open mond te kijken? Dan is het misschien goed om een realitycheck toe te passen en subtiel wat kanttekeningen te plaatsen…

Het kind dat je ter plekke wil adopteren
En dan komt je kind ineens thuis met een kind dat je gewoon ter plekke wil adopteren. Gewoon omdat het zo goed voelt, omdat het direct al zo vertrouwd en gezellig is. Dan doe je een schietgebedje naar boven en je vraagt: mogen ze hun hele leven vriendjes blijven?