Wat nu als je kind leergierig is maar de vaardigheden achterblijven?
Groep 2. Een zeer gedreven kind dat cognitief de opgegeven taakjes goed begrijpt maar het niet kan laten zien op de manier hoe de schoolse taak uitgevoerd moet worden.
Ik heb het zo vaak gezien in de afgelopen 10 jaar dat ik werkzaam ben als kinderfysiotherapeut.
Elke kleuter ontwikkelt zich in zijn eigen tempo, op zijn eigen manier. Leert.
Misschien door te zien hoe een ander een taakje uitvoert en dit na probeert te doen. Een prima manier van leren.
de schoolse taak
Misschien heeft het kind oudere broers en zussen om zich heen en komt het al vroeg in aanraking met voorschoolse vaardigheden omdat jouw jongste net zo goed wil knippen en plaken en maken wat de oudere kinderen maken. Herkenbaar?
Misschien leert, oefent en ervaart het ene kind urenlang met bouw spelen terwijl het andere kind niet weg te slaan is bij alle knutselopdrachten.
De ontwikkeling van elke kleuter is zo gevarieerd en wordt vanuit zoveel verschillende invalshoeken beïnvloed.
voorbereidend oefenen
En dan…komt het moment dat er van een kind verlangd wordt over te gaan naar schoolse taakjes. Voorbereidend oefenen op dat wat in groep 3 aan de orde is. Van groots schilderen en verven wordt er verlangt dat hij golfjes, figuren en mogelijk al wat cijfers en letters kan schrijven.
Op het platte vlak, het papier, op tafel.
de overgang naar de schoolse taak
De overgang naar deze schoolse opdrachten verloopt vaak goed, in stapjes opgebouwd. Want alle credits wil ik geven aan de leerkrachten die in zoveel alternatieven proberen mee te denken hoe het kind wel cognitief uit te dagen wanneer het nog niet zo ver is dat het de schoolse taak op de gewenste manier uit kan voeren.
Ik zie je schuifelen op je stoel. Je probeert, gumt. Harder en harder. Ik zie dat je het antwoord weet, dat je snapt wat de opdracht is.
Alleen is het nog te moeilijk om dat kleine rondje om het figuur te tekenen. Wat zou het fijn zijn als je alle antwoorden mocht vertellen aan de juf!
Wat gun ik het de kinderen dat ze gezien worden voor wie ze zijn. Wat ze kunnen op vaardigheidsniveau maar ook hoe ver ze zich al ontwikkeld hebben op cognitief gebied.
Wat gun ik het kind een juf en meester die de potentie ziet. Durft af te wijken van de opdracht en meedenkt met het kind. Zodat het kind op zijn eigen wijze mee kan komen met de groep.
Want iedereen leert. Met elkaar. En van elkaar!
Mooi geschreven.
Ik heb een zoon die zeer moeilijk kan leren. Lezen, schrijven en rekenen alles is een grote uitdaging.
8 jaar en het begin is er maar duidelijk is dat hij altijd moeite zal blijven houden met dit soort vaardigheden.
Jammer vind ik het dat zijn leergierigheid en algemene kennis niet meer wordt geprikkeld op school.
Hij leert graag over het lichaam, wie onze koning is, weet veel van oude muziek en luistert deze graag.
Hij zet mensen op het verkeerde been met hoe hij praat en wat hij weet.
Vraag je hem wat 3+3 = dan is er een uitdaging.
Ik snap dat je op school bepaalde basis theorie moet leren maar er valt nog zoveel meer te leren in het leven.
Laat daar aub ruimte voor zijn
daar zeg je iets wat heel erg waar is: laat er ruimte zijn om te groeien. En natuurlijk als een kind – bijna – niet kan rekenen, dan is het belangrijk dat hij dat toch nog zoveel mogelijk leert. Maar dat mag nooit het enige zijn…En zeker niet als hij zo leergierig is en zo graag leest!