Het is zo zonde als.

Werken op het hoogst denkbare onderwijsniveau, moet dat?

De zin het is zo zonde als, heb ik in mijn leven als mentor heel, heel vaak gehoord.
Het betekende bijna altijd dat een ouders vonden dat hun kind best een niveau hoger kon werken in de klas of kon doorstromen naar een hoger onderwijsniveau.

alle zeilen bijzetten

In principe hadden die ouders heel vaak gelijk. Hun kind zou, als het alle zeilen bijzette, best een wat moeilijker onderwijsniveau aan kunnen. En in de uitspraak: “alle zeilen bij zetten”, zit nu net het venijn…
Op het moment dat ik als mentor dit soort gesprekken moest voeren, was een ding helder: het kind zette niet alle zeilen bij.

Dat is het moment waarop ouders gaan denken: “het is toch zonde, hij /zij kan het maar doet het niet !!! En nu moet mijn kind een niveau lager”
Mijn ervaring is dat kinderen niet voor niks, soms de boel de boel laten en zich niet tot het uiterste inspannen. Dat is geen onwil. Evemin is het een teken van zwakheid. Een puberbrein is nu eenmaal niet erg toekomst gericht. Iets doen (en vooral iets laten) omdat je daar later beter van wordt, dat is zware kost lieve ouders….dat beheersen veel kinderen nog helemaal niet.

het hoogste onderwijsniveau…..

Pubers zijn met heel andere zaken bezig, dan goede cijfers halen en later een goede opleiding kunnen volgen, om daarna een goed salaris te verdienen. Een mooi huis te kopen en in een grote auto te rijden.
Ja, als je ze ernaar vraagt dan zeggen ze dat wel. Maar je hoort ziet, ruikt en voelt, dat ze daar niet echt mee bezig zijn…

Ze zijn vooral bezig met zichzelf, hun relatie met elkaar en met de wereld om hen heen. Het is een enorm waardevolle periode in hun leven. Persoonlijk vind ik het zo zonde als kinderen die tijd niet krijgen, omdat het zonde is wanneer ze niet direct op het hoogst haalbare onderwijsniveau presteren.

ons onderwijssysteem

Je kan veel slechts zeggen van het Nederlands onderwijs systeem, maar je kan er prima in opstromen. Dus een kind kan altijd na het ene niveau het volgende doen.
“Maar dan verliezen ze een jaar !” riepen ouders dan, “dat is toch zonde!”
Nee, dat is het dus niet. In je eigen tempo mogen groeien, dat is niet zonde. Dat is rijkdom