Een kind in mijn bed… door Daisy
een kind in je bed, over theorie en praktijk, Daisy vertelt.
Mijn kinderen slapen niet in mijn bed!’ Heb ik altijd geroepen, ook niet als ze ziek zijn. Mijn bed was ooit de enige plek in huis die echt van mij was. Was.. dat lees je goed inderdaad.
Bij kind 1 heb ik mijn principes waar kunnen maken. Ze is bijna 11 en heeft nog nooit een nacht tussen ons in doorgebracht, sterker nog ze zou het niet eens willen. Mission accomplished!
kind 2 was anders
Kind 2 is uit heel ander hout gesneden, uit volhardend-hout, deken-inpik-hout en veel-ruimte-nodig-hout. Ze slaapt niet vaak tussen ons in maar als ze zo nu en dan een nacht tussen ons doorbrengt slaapt alleen zij onder een bultje van dekens.Met haar armen zo wijd als ze kan laat ze ons achter in de bedgoot zonder kussens of dekens. Fijn he, een kind in je bed….
Vannacht om 05:00 kwam kind 2 weer aan, of ze op Ipad mocht. “Nee schat, geen goed tijdstip, maar kom maar tussen ons in liggen”…. Tevreden wurmt ze haar plekje tussen ons in vrij. Haar unicorn van 1 bij 1 meter leggen we maar even aan het voeteneind. Ik zie dat ze haar ogen wagenwijd open heeft. Als ze haar hoofd draait,doe ik mijn ogen snel dicht. Waarop zij hetzelfde doet. Na een paar minuten check ik of ze slaapt en kijk recht in de fel blauwe ogen van mijn mini. Haar blik laat me niet los en even geniet ik intens van dit moment.
Dan hoor ik plots gestommel in de kamer naast ons, dochter 2 komt met een flinke bloedneus onze kamer binnenlopen. Als deze gestelpt is bied ik haar mijn plek in bed aan en geef ze de ipad. Ik begin met de was en neem daarna een veel te lange, hete douche. Als ik naar de bushalte loop om aan het werk te gaan zie ik mezelf in de weerspiegeling van de ramen van de huizen. Wallen tot op mijn knieën.
Ik haal mijn schouders op en mompel tegen mezelf, slapen is voor watjes.
lees ook van Daisy: Kerstdiner en de droge worst of het hilarische Mijn NO GO’s
Zoooo herkenbaar. Kind 1 en 2 idd nooit bij ons gelegen. Nummer 3 helaas vaker dan me lief is. Maar stiekem is het olk genieten
Ik heb bij mijn zoontje heel angstvallig geprobeerd hem altijd in zijn eigen bedje te laten slapen.
Ondanks dat hij jarenlang zeer onrustig was in zijn slaap. Ik slaap zelf heel licht en dacht dat hij me dan teveel uit mijn slaap zou houden. TOT de dag dat ik er achter kwam dat hij s nachts epileptische aanvallen had.
Vanaf deze dag slaapt hij regelmatig bij mij in bed (meestal als mijn man nachtdienst heeft), we slapen beide veel beter.
In Azië is het heel gewoon om met je kinderen in één bed te slapen zei een deskundige mij eens….laat het los.
Volg je gevoel denk ik nu, er is geen goed of fout.
Herkenbaar. De oudste heeft nooit in ons bed geslapen. De jongste soms wel. Hij slaapt nu steeds in ons bed in en dan leggen we hem over in zijn eigen bed als wij naar bed gaan. Zodra hij s ochtends wakker is komt hij weer bij me liggen.