De juf en de kotsende kleuter

Juf Petra vertelt, hoe ze van ervaring leerde

Jaren geleden kreeg ik als pasafgestudeerde jonge twintiger mijn eerste kleuterklas. Wat vond ik dat ontzettend leuk en spannend tegelijk. Het vertrouwen dat ouders mij gaven, voelde immens groot! Met als gevolg dat ik de eerste weken regelmatig telde of mijn instroomgroepje nog wel compleet was. Ik startte met slechts acht kleuters dus in het begin was dit wel te doen. Toen er na enkele weken een explosieve leerlingengroei kwam, leerde ik dat ik dit moest loslaten en dat ik juist vertrouwen moest hebben in de groep.

Wel bleef ik als een moedereend opgaan in mijn kleutergroep; waren zij enthousiast werd ik nog enthousiaster, heerste er teleurstelling of verdriet dan gingen we net zo lang samen op zoek naar een oplossing tot dat die er was. We hadden veel plezier, ik kreeg van ouders terug dat hun kinderen met plezier naar school gingen. En voelde een kind zich dan toch niet zo lekker, hadden ze hoofdpijn of buikpijn dan mochten ze even bij juf op de schoot zitten. Als jonge juf merkte ik al snel dat ik bij kleuters met buikpijn het schootzitten toch beter even anders kon aanpakken.

Ik neem je mee in mijn verhaal

Het is een donderdagochtend, het fruit is op en we zitten gezellig in de kring een boekje te lezen. Een blond meisje met een lange paardenstaart komt naar met toe en snikt dat ze buikpijn heeft. Ik geef aan dat ze wel even bij mij op schoot mag zitten en dat doet ze maar al te graag. Deze jonge juf kan multitasken; kind op schoot, orde houden en interessant voorlezen, makkie! Een aantal bladzijden later denk ik daar wel anders over. ‘Juf’ klinkt het kleuterstemmetje benauwd. ‘Wat is er?’ Haar antwoord komt tot me in de vorm van een enorme golf braaksel. Verschrikt spring ik op. Bleeh! Alarm! Hoe zorg ik ervoor dat iedereen rustig blijft, mijn eigen maaginhoud niet omhoog komt en alles weer schoon en fris wordt?!? Ik kan het zo snel allemaal niet overzien. Gelukkig heeft een oplettende collega al snel door wat er in mijn lokaal afspeelt.

De ouders van het zieke kind worden gebeld, de andere kleuters mogen buitenspelen en ik race naar huis om mijzelf van schone kleding te voorzien. En als je denkt dat ik na deze ramp nooit meer een kleuter met buikpijn op schoot neem heb je het mis, het overkwam mij nog twee keer..! Tegenwoordig zeg ik na een buikpijnboodschap: ‘kijk hier heb je een emmer, ga maar lekker rustig op je stoel zitten en als je moet spugen, mag het in de emmer.’

Meer lezen van juf Petra? Lees Happy kleuterjuf