Je kind wordt 12 jaar: omgaan met groepsdruk

Groepsdruk, is volkomen normaal. Waar het om gaat, is hoe jij als ouder er mee gaat.

De eerste keer dat ik als moeder ervaarde dat er zoiets als groepsdruk bestond, was toen dochterlief, toen 11 jaar oud in tranen zei, dat zij er nooit leuk uitzag.
Dat verbaasde me enorm: ze zocht altijd zelf haar kleren uit. Ik informeerde wat er dan mis was. ”Iedereen”, snikte ze “heeft een CARS broek. Alleen ik niet !”

Ik besloot de volgende vrijdag de klas eens in te lopen, om te onderzoeken hoeveel mensen Iedereen waren.. Vrijdagmiddag was inloop-middag.
Ik keek de klas eens rond en zag dat iets meer dan de helft van de meiden, zo’n CARS broek aanhadden (geloof me, ik zie die dingen nog voor me)
De hele klas was dus overdreven, maar ze hoorde wel bij de uitzonderingen. Daar had ze een punt.

Het was een klas waar ik nooit, nog van dochterlief, nog van andere moeders, noch van de juf, signalen uit kreeg dat er gepest was. Ik durfde dus wel aan te nemen dat dochterlief niet was uitgescholden of gekleineerd van wege haar kleding. Het gevoel dat ze er niet leuk uitzag, zat dus in haar hoofd.

Mijn moeder had destijds een heel eigen wijze van dealen met groepsdruk. Ze trok haar wenkbrauwen op en informeerde, of ik dan net als iedereen wilde zijn??
Je snapt mijn antwoord van destijds…

Ik vond dat niet leuk van mijn moeder, maar terugkijkend, had ze wel een punt….
Wil je meedoen met de groep? Of ga je er tegenin.
Leer je je kind zich aan te passen om geaccepteerd te worden ? Of leer je je kind op te komen voor wat echt zelf wil.

De fout die mijn moeder maakte was dat zij in feite voor mij besloot.
Kijkend naar al die gestreepte broeken, besloot ik dat omgaan met groepsdruk iets is wat je van geval tot geval moet bekijken en ….bespreken.

Maar die keer heb ik zonder overleg, dochterlief het week-end meegenomen het dorp in.
En we kochten niet een, maar twee van die broeken