Lekker warm in huis.

over herfst : de kat en ik genieten bij de verwarming

Ik ben dol op de herfst, maar voor veel mensen is het een seizoen  dat ze graag overslaan. Omdat ze zo af en toe een ongenadige stortbui op hun hoofd krijgen. Of dat je zo ongeveer kan sleetje rijden op natte bladeren. Of omdat ze uit hun hemd waaien.

Het grootste probleem van de herfst voor mij, is dat ik altijd de verkeerde kleren aantrek. Te dikke winterjas, te dunne zomerjas, dikke trui, dunne trui. Je kent het vast wel
Neem vandaag: ik had het geprobeerd met een T-shirtje en een winterjas. Wat een foute keus!! Bibberend kwam ik binnen. Echt zwaar verkleumd van een uurtje wandelen.

Maar dan… en dat is het heerlijke van de herfst – vind ik – kom ik binnen in een gang waar een therma super 8 plateau, heerlijk staat te snorren. En de gang is aangenaam warm. Hmmm, centrale verwarming, het is een uitvinding die niet genoeg geprezen kan worden. En ik kan het weten, ik ken de kolenkachel nog….En daarna kwamen de zogenaamde gevelkachels op aardgas. Dat was al een stuk beter maar nog lang niet top. En reken er maar op dat ze de gang niet verwarmden.

En nu we het toch over luxe hebben henrad alto line is ook zo fijn. Mooie goed afgewerkte radiatoren, die de ruimte gelijkmatig verwarmen. Dat is nog eens wat anders dan wachten tot de gevelkachel lang genoeg aanstaat om de kamer warm te krijgen! ( Dat kon toch snel een half uurtje in beslag nemen)

Wanneer je je huis lekker kan verwarmen, zijn herfstbuien helemaal geen probleem!
Want eerlijk is eerlijk: het kan zo prettig zijn om je hoofd eens even helemaal leeg te maken door een stevige herfstwandeling te maken. Het is best lekker stoer een uurtje door de regen te wandelen. En dan met een leeg gewaaid hoofd thuiskomen en dan met een bak koffie op de bank, voetjes op de verwarming…

Het is ondertussen duidelijk dat ik dol ben op zacht snorrende verwarming. Maar ik ben in dit huis de enige niet! Inmiddels heb ik geleerd, een fleecedekentje tegen de verwarming aan te leggen. Voor mijn kleine, kriebel lapjeskat. Ze is altijd een mager, klein poesje gebleven, ze is 12 jaar, maar ziet eruit alsof ze nog geen jaar oud is.

Soms springt ze op mijn schoot, maar als ik het lef heb om ook maar een been te verschuiven, stapt ze beledigt op.
We genieten gezellig samen, maar wel ieder in onze eigen bubbel, van herfst buiten en warmte binnen.

lees ook eens : knutselen in de herfst

of lees over kindvriendelijke vloeren