Het eeuwige dilemma: lampje aan of lampje uit?

Al heel wat boeken en blog-posts zijn volgeschreven met de vraag: Moet je een lampje laten branden als je kind bang in het donker is?

Zoals altijd met dit soort vragen zijn ja-nee antwoorden eigenlijk onmogelijk. Je moet altijd kijken naar jouw kind en jouw situatie. Dat klinkt mooi, maar is niet altijd makkelijk. Misschien helpt dit artikel je om voor jezelf wat zaken op een rijtje te zetten.

Er zijn  in deze discussie drie soorten antwoorden te onderscheiden:

lampje aan of lampje uit ?

1 De moeders die vinden dat er met licht aan alleen maar gespeeld wordt in bed en dat het dus gewoon donker moet zijn.  Geen gezeur, niet toegeven: slapen is slapen. De moeders die het motto hanteren dat regels gewoon helder moeten zijn. En daar is vaak wel wat voor te zeggen…Onderhandelingsruimte biedt ook ruimte voor gezeur en gedoe. Maar de schaduwzijde van deze benadering is natuurlijk wel dat er kinderen zijn, die echt heel bang zijn voor het donker…
2 Dan heb je de groep moeders die vinden dat een angstig kind niet kan slapen en dat bedlampjes dus gewoon aan mogen blijven. Klinkt goed, zeker vanuit het kind gezien, maar…als jouw kind een kleine schuinsmarcheerder is, voor wie het feest niet lang genoeg kan duren, dan is het misschien niet de beste methode. Dan bestaat toch de kans dat je voor de gek gehouden wordt.
3 En tenslotte heb je de derde groep moeders: zij erkennen de angst, maar willen vermijden dat er teveel licht is. Ze kopen een zacht brandend nachtlampje of laten de ganglamp branden.
Genoeg om niet bang te zijn voor het donker, te weinig om gezellig te gaan spelen.

Welke van deze drie strategieën de beste is? Dat is lastig te zeggen. Het is per kind verschillend, maar natuurlijk ook per leeftijd. Persoonlijk ben ik er een voorstandster van om een heel flauw nachtlichtje te laten branden, bij peuters  als je het gevoel krijgt dat ze bang zijn in het donker. Als je denkt dat de angst wel meevalt kan je het lampje gewoon weer uitdoen.

Peuters zijn vaak bang van schaduwen heb ik gemerkt. Goede gordijnen die niet alleen het licht tegenhouden maar ook schaduwen (bv van andere huizen of takken van bomen) kunnen ook helpen tegen angstige momenten in het holst van de nacht.

Kleuters kunnen  nog erg veel moeite heeft om fantasie en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden. Voor die kinderen kan het juist fijn zijn, om te zien wat er in zijn slaapkamertje gebeurt …

bange zoon….

Ik zie nog mijn zoon rechtop in bed zitten, terwijl hij stilletjes zei: “dat is heel gevaarlijk hoor, slangen onder je bed”. Met donderende stem, gaf ik dan die slangen dan het bevel de kamer te verlaten. En wel Onmiddellijk !! Het hielp beslist. De slangen leken te vertrekken. Maar we namen het zekere voor het onzekere: Zijn prachtige piratenlamp bleef een tijdlang gewoon aan als hij ging slapen. En dan deed ik hem stilletjes uit als ik zelf naar bed ging…

Bij de discussie lamp aan of lamp uit, moet je niet vergeten dat die angstige periode vanzelf overgaat. En dan kan je het lampje gerust weer uit doen.

nog een goede reden voor een lampje

Terugkijkend zie ik wel een goede reden om het goed te vinden dat het bedlampje aan blijft. Ik mocht dat als kind ook niet. Maar ik had een onverzadigbare, niet te stoppen leeshonger. Ik verslond boeken met huid en haar. Natuurlijk wilde ik, als ik naar bed moest, gewoon lekker doorlezen. Licht aan laten dat kan niet, dat zouden ze zien. En dus schoof ik mijn gordijn open en las bij het licht van de straatlantaarn. Een heel oncomfortabele houding en nog koud ook, dat kan ik jullie verzekeren….
Het heeft mijn ogen vast geen goed gedaan. Ik denk nog steeds dat ze de oorzaak zijn van het feit dat ik vanaf mijn achtste een bril draag.

Vast wel onzin, want ik lees al jaren bij een prima bedlamp en toch gaan mijn ogen steeds meer achteruit.