Te veel tv kijken, kan tot pesten lijden
Een Engels onderzoek lijkt als uitkomst te hebben dat te veel tv kijken als peuter, op latere leeftijd het risico oplevert in de bovenbouw van de basisschool het slachtoffer van pesten te worden.
De reden die de onderzoekers daarvoor aandragen is, dat kinderen die als peuter veel tv kijken, niet leren om mensen aan te kijken. Dat klinkt logisch: ze kijken tv en niet naar jou..
Bovendien , en ook dat is een argument waar we niet om heen kunnen: hoe meer je voor de buis hangt, hoe minder interactie je hebt met de wereld om je heen. en hoe leren we omgaan met elkaar?? Juist! Door het te DOEN. ( ook al zijn er momenten dat je als moeder wenst dat je kinderen even een ietse-pietsje minder interactie hebben…)
Het onderzoek is gebaseerd op de observatie 991 meisjes en 1006 jongens in Canada. De ouders gaven in de peuterleeftj ddoor hoe lang hun kinderen naar de tv keken. Het feit dat ze geplaagd/gepest werden, werd door de kinderen zelf vertelt toen ze in groep 6 zaten.
In de vragenlijst die de kinderen in groep 6 kregen, zaten vragen als: worden je spullen vaak afgepakt, word je lichamelijk aangevallen, word je uitgescholden.
Hoe meer de kinderen rond de 29 maanden tv hadden gekeken, hoe meer gepest werd gerapporteerd…
De onderzoekers raden aan om kinderen tot 2 jaar alleen maar naar filmpjes te laten kijken die goed zijn voor hun ontwikkeling ( educatief dus ) en nooit meer dan 1 of 2 uur per dag. Ik moet zeggen: op die leeftijd zagen mijn kinderen niet meer dan een half uur per dag tv.
Persoonlijk vind ik 2 uur per dag tv kijken voor een peuter idioot veel…
lees ook eens : peuterbrein en sesamstraat
de bron https://www.sciencedaily.com/releases/2015/07/150717091928.htm
Het is echt onvoorstelbaar dat men nog aandacht schenkt aan dergelijke onderzoeken. Pesten wordt dus uitgelokt wanneer je teveel TV kijkt? Pesten wordt nooit uitgelokt. Nee, pesten wordt (onvrijwillig) gedaan door de pester, toch is er geen enkele wetenschapper die daar onderzoek naar heeft gedaan of zal doen want niemand heeft het lef het onderzoek van professor Olweus op juistheid, of zelfs maar op aannemelijkheid te toetsen. De wetenschap heeft inmiddels zoveel redenen verzonnen om het gepeste kind te blameren dat we ze niet serieus meer mogen nemen. Het bewijs daarvoor zien we terug in de falende methodes die zij hebben bedacht. Zo zijn alle methodes gericht op de zogenaamde gebreken van het slachtoffer. Ouders hebben geen idee van hetgeen hun kind overkomt of wordt aangedaan, zowel met pesten als met de werkwijze van de methodes.
Er staat dat er een verband is aangetoond tussen gepest worden in ongeveer groep 4 en teveel tv kijken als peuter.
De cijfers zijn er, de link naar het onderzoek ook. De verklaring die men heeft voor deze overeenkomst is dat met name in de peutertijd kinderen sociale vaardigheden aanleren. Kijkend naar een beeldscherm, heb je geen interactie met je omgeving..De aanname dat een peuter daardoor minder sociale vaardigheden leert, dan een kind dat wel veel interactie heeft met andere mensen, lijkt mij een geloofwaardige.
Zorgen dat je peuter niet hele dagen voor de beeldbuis doorbrengt, is dus een van de vele manieren waarop je je kind kan helpen zich te ontwikkelen.
Er zijn inderdaad veel methoden om pestgedrag te keren, dat men daarbij zowel naar slachtoffer als naar dader kijkt, lijkt mij een goede zaak: beiden hebben immers last van de situatie?
In mijn ervaring is of een aanpak helpt,ook sterk afhankelijk van de personen die het betreft.
Uw opvatting dat alle methodes gericht zijn op de gebreken van het slachtoffer, deel ik niet. Ook uw opmerking dat ouders geen idee hebben wat hun kind wordt aangedaan, kan ik – vanuit persoonlijke ervaring – niet onderschrijven.
Pesten is een zeer serieus probleem en het kan een mens ernstig schaden. Dus moeten we daar allemaal serieus over nadenken en bereid zijn de zaak van vele kanten te bekijken
Als het tegendeel niet-weerlegbaar is dan is er een verbeterpunt. Dat is mijn motto. Het tegendeel in deze: worden de broertjes en zusjes van de (teveel) TV-kijkende peuters dan ook gepest? Zijn er in de landen waar minder TV is minder kinderen gepest? Zorgt school-TV voor een toename van pesten?
Nou dat lijkt mij allemaal zéér onwaarschijnlijk, vooral omdat we ons moeten realiseren dat pesten gedaan wordt door de pester. En sterker nog, pesten begint in groep 5. Het heeft dus te maken met de leeftijd, of liever gezegd: met de psychologische leeftijd. Vandaar dat dit ‘kinderachtig gedrag’ ook bij volwassenen voorkomt.
Natuurlijk wordt er iets tegen pesten gedaan want er werden maar liefst 71 methoden aangeboden ter evaluatie. Ook mijn aanpak zat daartussen maar werd afgewezen omdat hij ‘idiosyncratisch’ was. In gewone taal: ‘afwijkend van de anderen’. En dat klopt want ik was de enige die de pester aanpakt door diens ouders te informeerde over hetgeen hun kind aanricht/overkomt. De overige 70 methoden richten zich op het slachtoffer met weerbaarheidstrainingen, goed-gevoel machines, complimentenkaartjes etc. Ook de wetenschap liet hun methoden, door zichzelf en hun collega-wetenschappers, beoordelen en stom toevallig bleken alleen die methodes geschikt te zijn. En AL die methodes zijn gemaakt voor de juf(!) en zijn gericht op het slachtoffer. Als u er een kent waarbij dat onweerlegbaar anders is dan hoor ik dat graag.
Methodes zijn gemaakt voor de juf omdat er vrijwel geen meesters meer in het PO zijn. 10% wordt gepest maar de methodes zijn gericht op alle kinderen, dus ook op de 90% die NIET gepest wordt of zal worden. Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat er aan het aanpakken van een pestkop geen stuiver te verdienen is, maar de kinderen die NIET gepest worden…? Armbandjes, boekjes, films, weerbaarheidstrainingen, SoVa-trainingen, lespakketten, wetenschappelijke onderzoeken met de bijbehorende promoties, conferenties enz.
Pesten is een serieus probleem, maar dan vooral vanwege de aanpak. Want pas als alle kritiek weerlegd kan worden, heb je misschien een goede aanpak. Ik heb me nooit afgevraagd waarom mijn kind werd gepest, ik heb me afgevraagd waarom dat andere kind opeens ging pesten. Toen ik dat begreep kon ik pesterijen onmiddellijk laten stoppen. Maar, zoals gezegd: mijn aanpak is afgewezen. Toch heb ik elke pesterij die ik heb mogen aanpakken (nu ongeveer 80) in één dag definitief gestopt met slechts één briefje aan de ouders van de pester. Nooit heeft dit tot problemen geleid. Want, draai het eens om. Stel dat ons kind de pestkop is. Gaan we dan de gepeste weerbaar maken? Gaan we naar de school voor een hulptraject? Laten we ons kind her-opvoeden door een anti pesten methode? Nee hoor. ALLE ouders hebben hun pestende kind nog diezelfde avond aangepakt en er werd niet meer gepest. In enkele gevallen raakten de kinderen zelfs weer bevriend. Het werkt voor 100% maar het is een mannelijke aanpak, en daar is de juf niet van gediend.
Pesten is een serieus probleem, ik heb in mijn eigen gezin dat meegemaakt. Ik ben 30 jaar lang docent op een middelbare school geweest. Wannneer ik ouders inlichtte over het pestgedrag van hun kind, heb ik vaker dan mij lief was moeten horen:”u vergist zich, dat doet mijn kind echt niet”. Ik vind uw methode, dus niet waterdicht.
Pesten aanpakken is in mijn ogen – maar dat heb ik u al eerder vertelt, alleen maar op te lossen, door een combinatie van factoren. En niet met een briefje. Natuurlijk moet je je als ouder afvragen, waarom jouw kind pest maar ook, waarom jouw kind gepest wordt…
En waarom zou je een kind dat gepest wordt, niet helpen weerbaar te worden?
Als je niet wil dat er bij je wordt ingebroken, moet je wel de deuren afsluiten…..Dat de dief ondertussen fijn naar de gevangenis mag, daar zijn we het vast wel over eens.
Om terug te komen op mijn onderwerp: kennelijk is het zo dat peuters die op jonge leeftijd meer voor een beeldscherm zitten dan met leeftijdsgenootjes communiceren, op latere leeftijd, meer moeite hebben zich in een groep staande te houden. Het lijkt mij dat daar wel een kern van waarheid inzit.
Zoals ik al zei: “De juf is er niet van gediend”. Dit is geen persoonlijke aanval op u maar mijn ervaring met onderwijzeressen.
Ik heb inmiddels zo’n 80 ernstige en/of langdurige pesterijen gestopt met een briefje. Natuurlijk ga ik geen mondeling gesprek aan met de ouders want de melding dat hun kind pest, wordt ervaren als een aanval op hun kind. En dat leidt tot problemen. U bent wél het gesprek aangegaan en u hebt ervaren dat zoiets fout gaat. Ik doe dat anders en dat gaat goed. En of het waterdicht is? Ja, dat denk ik wel want ik heb slechts 2x uitleg moeten geven. 1x aan de moeder omdat de pester niet meer bij haar gescheiden moeder woonde, en 1x omdat pappa voor zijn werk in het buitenland zat. Maar ook die pesterijen werden na dat briefje onmiddellijk gestopt. En dát is waar het om moet gaan, pesterijen direct stoppen omdat er anders schade ontstaat.
Uw bezwaren zijn mij bekend vanwege die vrouwelijk aanpak, maar ze zijn totaal ongegrond.
Wat weerbaarheid betreft, hiervoor laat ik graag Zeger Wijnands aan het woord. (Maar ook dat is een man.)
U schrijft: ‘Pesten aanpakken is in mijn ogen – maar dat heb ik u al eerder vertelt, alleen maar op te lossen, door een combinatie van factoren. En niet met een briefje.’
Met alle respect maar het gaat om de kinderen, en niet om wat u ervan vindt. Daarnaast heb ik al zo vaak bewezen dat het wél lukt met een briefje. Ik wil u nogmaals uitnodigen om het pesten van een andere kant te bekijken. Wat als het uw kind betreft? Mijn antwoord daarop kunt u hier lezen:
Maar ik wil deze discussie niet uit de hand laten lopen. U vindt pesten een probleem omdat u niet weet hoe je dat kunt oplossen. Ik vind pesten géén probleem omdat ik wél weet hoe ik dat kan oplossen. Maar daarvan vindt u dan weer dat ik dat niet goed doe. Wat heeft u nodig om open te staan voor een andere mening?
ik laat u gerust uw overtuiging, maar deel haar niet.
Ik geef het op! Nooit eerder heb ik zoveel domme eigenwijzigheid meegemaakt.
dat ik eigenwijs ben, dat klopt helemaal! Maar dom…nee dat ben ik niet