Als je peuter speelgoed van een ander kindje afpakt.
De ene peuter doet het vaker dan de andere peuter. Dat speelgoed van een ander kindje afpakt. Gewoon het autootje, schepje , de bal van een ander kind zonder pardon afpakken….OHOO , ERRUG…NOT.
De meeste ouders schamen zich kapot als een hun kind het speelgoed van een ander kindje afpakt. Je voelt de andere ouders ( of de leiding op het KDV ) denken…””nou die mag haar kind ook wel eens opvoeden zeg…”
En dus pak je snel dat speelgoed af en geeft het terug aan de rechtmatige eigenaar. Als dank voor het feit dat jij de zaken weer in de juiste banen hebt geleid, beloont je peuter je met een huil en/of driftbui.
Rustig blijven…
Je denkt bij jezelf: “nu denken ze dus helemaal dat ik niet kan opvoeden!”
En dat is heel erge onzin. Mensen worden niet met beschaafde manieren geboren… Dat moeten we leren en dat kost tijd.
Je kind weet misschien vaag ergens dat het geen speelgoed mag afpakken, want zoiets heeft mamma wel eens gezegd. Maar dan zie ze ineens die geweldig gave rode auto! Wauhhh eens even kijken!! Of ze ziet een ander kindje met een bal. Ballen? Dat kan je samen doen : hup hier die bal, ik gooi wel….
Waarom ?
Je peuter kan heel veel redenen hebben om speelgoed van een ander kindje af te pakken, die helemaal niet slecht of gemeen zijn…
En stel je nu eens voor: ga eens even in de schoenen van je peuter staan, jij hebt een bal en een ander kindje gevonden, je wil lekker samen gaan spelen en ineens is iedereen boos en word die bal afgepakt….
Daar ga je toch van huilen?? Ik wel.
Wat je als ouder het beste kan doen, als jouw peuter het speelgoed uit de hand van een andere peuter trekt is: Vragen.
Gewoon vragen: waarom pak je dat? En dan krijg je vast een antwoord:”ik wilde even kijken, ik wilde samen spelen….”.
En dan leg je, voor de zoveelste keer, rustig en geduldig uit dat je dat altijd eerst moet vragen….
En heus, geloof mij, na een tijdje kunnen ze dat niet alleen, dan snappen ze dat ook nog.
Moi verwoord en zo gaat het inderdaad, gewoon vragen en je vooral niet te druk maken, kids lossen het aak zelf al goed op. En als het fout gaat kom i keer als ouder bij kijken
precies ! wij moeders hoeven ons niet altijd met alles te bemoeien…
dat is idd heel gewoon dat kinderen dingen afpakken, of dingen voor zichzelf willen houden. Zeker peuters en kleuters kunnen dat helemaal nog niet goed inzien. heeft niets met opvoeding te maken.
Goed geschreven en het is de juiste manier om te handelen. Al is dat niet voor elke ouder even makkelijk 🙂
opvoeden, is mijn ervaring is nooit makkelijk…..
Leerzame stof voor ouders. Je slaat de spijker op zijn kop. Kinderen moeten alles nog leren en ouders moeten leren te luisteren naar hun kinderen. Moet trouwens wel eerlijk bekennen dat ik het juist wel grappig vindt als kinderen beetje baldadig zijn. Ze bedoelen er vaak niks verkeerd mee! Leuk stukje
dank je.ik ben ook dol op kinderen die wat uit durven te proberen, zal ik maar zeggen 🙂
Wat een handige blog! Je ziet dit inderdaad heel veel en het is voor een ouder denk ik ook niet makkelijk.
Meestal helpt rustig erover praten inderdaad het best!
Leuk geschreven en je hebt helemaal gelijk! Vaak willen ze gewoon iets van dichtbij bekijken omdat het er zo leuk uitziet! 🙂
Mijn zoon is net drie en pakt (nog) niet af, maar kan ook niet delen… Hoort er allebei, je bent niet zomaar groot 😉
Mooi geschreven, ik weet niet hoe het allemaal gaat ben geen mama, maar makkelijk zal het niet altijd zijn
dit stukje zou eigenlijk een groter publiek moeten bereiken, hier kunnen veel mensen nog wat van leren….
Ik heb ook geleerd dat Nee (het meest gebrruikte woord tegenover kids) averechts werkt. Als je dingen uitlegt, kom je een stap verder.
ja dit hoort er allemaal bij. maar soms raakt je geduld op (tenminste bij mij wel)
Mijn middelste zoon deed het vroeger iets anders, hij liep naar kids toe en gaf zijn speelgoed weg. Hij wilde namelijk delen en samen spelen maar soms ging er dan een kindje vandoor met zijn speelgoed en dan keek hij zo beteuterd haha. Het was echt superschattig. We zijn die tijd nu al lang voorbij 🙂
Leuk om te lezen. Mijn zoontje zit helaas vaak aan de andere kant, die laat van zich afpakken, maar zal het zelf niet zo snel doen. Vind ik dan ook weer lastig, want ik vind dat ook weer niet dat ie dat altijd maar toe moet staan. Dus soms zeg ik ook tegen hem dat hij daar best iets van mag zeggen of het terug mag pakken.