Omkopen: wie doet het niet

Pssssttt: doe jij het, je kind omkopen?

Ach kom, wie doet het niet? Heel eventjes je kind omkopen, met een snoepje een koekje, we doen het allemaal, want het helpt zo goed… Maar helpt het echt? Dat is even de vraag. Natuurlijk krijg je op die manier die 10 minuten rust, die je enorm nodig hebt om even je hart uit te storten bij je vriendin. Alleen, leert je kind er iets van? Behalve dan dat mama-aan-de-foon snoep oplevert, of een extra spelletje op de tablet?

In plaats van je kind te belonen voor het feit, dat hij doet wat je zegt, kun je hem ook laten ervaren wat er gebeurt als hij zelfstandig besluit de regels te overtreden. Met andere woorden: draai het om! Kathy Seal, co-auteur van Pressured Parents, Stressed-Out Kids: heeft een aantal tips die de moeite waard zijn om over na te denken. Regels over verantwoord omkopen, zou je kunnen zeggen…

 Truc 1 bij omkopen: regels hebben een reden.

Weg met: “omdat ik het zeg”, maar maak je kind duidelijk waarom je iets wil. Ze moesten ze bij mij met mes en vork eten en rechtop aan tafel zitten, omdat het een vies gezicht is als iedereen over de tafel hangt en zijn bord leeg slobbert.  Bovendien kan je niet goed met elkaar praten als iedereen zijn neus in zijn bord steekt.

Daarnaast laat ze zien wat er gebeurt als ze niet naar je luisteren. Bijvoorbeeld: als je zo eet, ga dan je bord maar in de keuken leeg eten.

Kinderen zullen veel eerder doen wat je van ze vraagt, als ze het gevoel hebben dat ze een keuze maken. En dat ze – in bovenstaand voorbeeld: liever met goede tafelmanieren eten dan in de keuken.

Nog een voorbeeld: Het stortregent buiten, toch ziet je dochter geen enkele reden om laarzen en een jack aan te trekken. Nee !! Nee !! Vaak gevolgd door een nog duidelijker NEEEEE jas is stom, laarzen zijn stom. Wedden dat je al in de” …als je nu even opschiet, dan… wortel-voor-de-neus-hangen-modus” schiet.
Wat zou je ook kunnen doen. Je zegt: Oké, ga 1 minuut buiten staan zonder jas en laarzen. Als je dan nog steeds geen jas aan wil, dan vind ik het best. Doe de deur open, kijk demonstratief op je horloge…. Wedden dat je kind binnen 30 seconden terug is? EN besluit die laarzen aan te trekken? Scheelt tijd, scheelt gezeur, scheelt omkoperij. In het ergste geval heb je een kind met net zo’n hard hoofd als dat kind van mij. Troost je dan met de volgende twee gedachten: 1) een kind krijgt niks van in de regen lopen zonder jas en laarzen
2) hierna doet ze het noooooit meer!

Truc 2: eerst goed kijken voor je gaat omkopen.

Oké, soms zeuren kinderen om te zeuren. Om te kijken hoever ze bij je kunnen gaan. Of jij het allemaal wel serieus meent, of omdat we het nu eenmaal altijd fijn vinden om onze zin te krijgen. Maar, vergis je niet: kinderen zeuren ook wel eens met een reden! Voorbeeld 1: je hebt een druk weekend gehad, het is maandag, je wil je zoon naar de peuterspeelzaal brengen. Het kind ligt huilend op de grond: ik wiiiil niehieet, mammahhhaa Je zegt: kom op, je vindt het altijd leuk…Je denkt net bij jezelf: Ik beloof hem de laatste cup cake van gisteren, als hij thuis komt. EN DAN kijk je nog eens goed… Je ziet rode wangetjes, waterige oogjes. Je pakt hem op en vraagt of hij misschien naar bed wil. En dat wil hij, Voor alle zekerheid pak je nog even de thermometer, 38,5…
Voorbeeld 2: Je peuter weigert ineens om naar de peuterspeelzaal te gaan. Je snapt er niks van, hij is niet ziek, hij is thuis vrolijk…. In plaats van die cup cake in de strijd te gooien, plan je even een gesprekje op de peuter speelzaal. Wat is er de laatste tijd verandert? Zijn er andere juffen, nieuwe kindjes, nieuwe regels? Kortom is er iets waar je kind even aan moet wennen en waar wat hulp bij nodig is?

Truc 3: wees ze voor!

Observeer jezelf en je kind in een zeurgedrag situatie. Dan zal je merken dat dat je altijd begint met omkopen als je kinderen echt heel erg beginnen te zeuren. In feite zet je omkopen in als laatste redmiddel. Zandzakken voor de deur als de dijk al begint te scheuren. Dat kan veel beter! Je weet precies wanneer ze vervelend beginnen te worden, want je kent je kinderen langer dan vandaag. Sommige kinderen worden ’s morgens bij het ontbijt al reuze vervelend. Anderen beginnen ’s middags, bij voorkeur in de supermarkt.
In plaats van te wachten tot het uit de hand loopt, kan je dingen voor zijn, geloof me: het werkt. Voorbeeld. Mijn dochter was ’s morgens niet vooruit te branden. Op een gegeven moment vroeg ze aan het ontbijt of ze tv mocht kijken. Ik vroeg of ze helemaal mal was, we schoten toch al nooit op. Maar toen kreeg ik een bijzonder slimme ingeving. De tv gaat aan, zodra jij met alles klaar bent, sprak ik. Vanaf dat moment keek ze elke ochtend wel 5 minuten tv! En konden we rustig en zonder stress de deur uit. Mijn dochter had haar tv-momentje en leerde als vanzelf om een beetje op te schieten.

Samenvattend:

Er is niets mis met een beetje omkopen, maar doe het slim, zorg dat ze er ook wat van leren. En doe het niet iedere dag.

lees ook: hoe zit het met jouw zelfbeheersing?