De 7 stappen van een driftbui( tje)

Weet jij dat je peuter in 7 stappen tot een full-pull afgrijselijke driftbui komt?vWe brengen de stappen in kaart, wie weet kan je op tijd ingrijpen. Alhoewel…peuters en driftbuien...
Lees, herken en glimlach

het kijken….

Je peuter doet een stapje op zij. En kijkt je aan. Het is duidelijk. Je hebt iets vreselijk fout gedaan.
Maar wat?? Verkeerde kleur sokken, verkeerde kleur rietje, het regent? Het regent niet??
In stap 1 geeft je peuter je nog de kans te bewijzen wat een fanatstische ouder je bent, wat niet meevalt, want jij hebt geen idee wat je verkeerd hebt gedaan. Erger nog, het kan zijn dat je deze stap volkomen over het hoofd ziet…

de waarschuwing

Wanneer het kijken niet heeft geholpen volgt de waarschuwing voor een opkomenr driftbuitje. Meestal gaat die vergezeld van een uitgestrekte vinger die verwijtend wijst ….Maar waarnaar? Wat wil het kind? Dit? Dat?
Ondertussen begint je  peuter ernstig gefrustreerd te raken door het feit dat hij gezegend is met zo’n domme ouder.

grond liggen fase 1

Je peuter heeft je nu toch 2 duidelijke signalen gegeven, dat de zaken niet goed georganiseerd zijn, langzamerhand begint hij de moed op te geven.
Dat laat hij merken door zich demonstratief op de grond te laten zakken: bibs omhoog, hoofd naar beneden. Deze stap kan je niet meer negeren: je peuter heeft het duidelijk gehad met je.
Pas nu goed op, nog even en het driftbuitje ontvouwt zich in al haar hevigheid.

spring en roep

Omdat jij een heel verstandige moeder bent, heb je grondliggen fase 1 gewoon genegeerd.
En omdat je peuter een heel slim kind is, heeft hij dat razend snel door. Je zal verbaasd zijn, hoe snel een peuter van stap 3 naar stap 4 kan schakelen: springen en roepen. De roep is meestal maar een kreet ( als je hem al kan verstaan ), reken niet op een logisch betoog. Als dit thuis gebeurt, kan je er meestal wel om lachen, in de supermarkt kom jij nu gevaarlijk dicht in de buurt van het “nekvel-grijpen”

het beroep op je emotie

Nogmaals je peuter is echt niet gek, die voelt het gevaar en schakelt over naar: het beroep op je emotie “ik mag dat nooohooittt, je hebt het beloohooofddd, het is niet eeeheerlijkkkkk” De teksten zijn makkelijke te weerstaan. Maar die stervende zwaan-blik….En je eigen schuldgevoel: vorige week had je inderdaad belooft dat….

kop achterover, driftbuitje in de alarmfase..

Nu begint het echt serieus te worden, met het hoofd in de nek, begint je peuter nu serieus te huilen. Het komt er nu toch wel op neer, dat je
zijn leven hebt verpest. Voorgoed. Omdat ze laarzen aan moeten in de regen. Of omdat ze ze binnen uit moeten trekken. Of omdat 1 snoepje genoeg was, of dat….Het is duidelijk het komt nooit meer goed…..

lees ook eens: wanneer praten we over gedragsproblemen