Die eerste stapjes naar onafhankelijkheid

Die eerste stapjes naar onafhankelijkheid beginnen zo rond twaalf, dertien maanden

En dan ineens, is die baby, die je in je armen houdt, die je oppakt, knuffelt, eten geeft en die helemaal van jouw afhankelijk is, een echte dreumes geworden.
Het eerste jaar is voorbij, je dreumes is inmiddels zo’n 13 maanden en ….kan dingen zelf.

Het “selluf doen” wordt de standaard uitdrukking. Of , als het nu niet direct van die praters zijn ( zoals mijn zoon) gewoon NEEHEEE.

Natuurlijk is het heerlijk als je ziet dat je kind zich ontwikkelt. Stel je voor dat het anders was. En natuurlijk wil je dat je kind groot wordt en niet zijn hele leven van jou afhankelijk blijft. Stel je voor: je kan moeilijk mee naar de universiteit  als hij achttien is, is het wel ??

Maar, maar , maar …ja ik weet het…wat kan je kind wel, wat niet. Waar moet je hem gewoon zijn gang laten gaan. En wanneer mag je ingrijpen? En wanneer moet je ingrijpen?

Wanneer je moet ingrijpen spreekt voor zich zelf. Dat is alles waar ze gevaar lopen. Van de trap af vallen, onder een auto komen..

Onafhankelijkheid…zo moet het niet…

Nou ja…leuk voorbeeld. Dochterlief had zo’n rij -autootje. Je kent ze. Op een zondagochtend maken we een wandelingetje door het dorp. Dochterlief wil van de stoep af en op de weg rijden. Je hebt een auto of je hebt geen auto, tenslotte.
Ik greep in en vertelde dat dit echt niet mocht. Dochterlief wilde weten waarom dat zo was.” Veel te gevaarlijk”, zei ik er rijden auto’s op de weg. Doelbewust reed ze opnieuw de  doodstille weg op. “Waar dan ?” vroeg ze.
Niet lachen lieve mede-moeders. En ja…ze is nog steeds zo….

Dat was natuurlijk een duidelijk gevalletje van NO WAY Jose!

Maar er zijn natuurlijk genoeg momenten waar je de stap naar onafhankelijkheid wel kan honoreren. Ze mogen best hun eigen kleren uitzoeken ( leg in de winter de zomerkleren ergens anders…) en als jij de combi niks vindt…ja dat is dan dit keer pech voor moeders.

Zelf wassen bijvoorbeeld, kan je ook prima goed vinden, zolang jij maar kan toekijken en de plekjes aan kan wijzen die nog schoon zijn!

Zelf tandenpoetsen daar in tegen, dat kan je beter tot een jaar of vier in de hand houden. Tenslotte krijgt een kind niks van een niet helemaal schone toet, maar wel iets van niet schone tanden!

Het is een beetje zoeken voor iedere moeder, welke stappen je wel en welke je niet goed mag vinden. Hou in je achterhoofd dat je als moeder snel TE bezorgd bent….