Help !! mijn kind moet een prik ! Wat nu ?

Wanneer je kind een prik moet krijgen, dan kan dat best heel vervelend zijn.

Maar het is  – net als zoveel dingen in het leven – niet te vermijden.
Nu heb ik het niet alleen over inentingen, maar ook over prikken als je kind ziek is.

Ik ben zelf een absolute die-hard als het gaat om kinderen en prikken. Dochterlief werd geboren met een blaasontsteking: later bleek dat ze een reflux had. Toen ze 4 maanden oud was, is ze eraan geopereerd.

Vanaf het prille begin is het arme ding dus geprikt en geprikt en geprikt. Als baby leek ze daar weinig van te merken. Als moeder ga je een beetje dood als ze zo’n grote naald in je prachtige blozende baby steken. Toch heb ik nooit gebruikt gemaakt van het vriendelijke aanbod, om maar even op de gang te gaan staan. Wanneer mijn kind pijn heeft, hoor ik er te zijn. En ik hoor rustig en kalm te blijven. Een van de verpleegsters heeft mij wel eens vertelt, dat ze normaal de moeders de gang op sturen: een flauwgevallen moeder kunnen ze slecht gebruiken. En daar hebben ze volkomen gelijk in.

Tip bij het krijgen van een prik 1:

En nu heb je dus al mijn eerste tip te pakken: blijf kalm en rustig, daar bewijs je je kind een grote dienst mee. “Huilen doe ik later wel”, zei ik altijd tegen mezelf. Van huilen kwam het dan nooit meer, achteraf gezien ook niet altijd verstandig….

Toen dochterlief groter werd, werd ze als de dood van prikken. Ze huilde en gilde. Er waren naast mij twee verpleegsters nodig om een prik te zetten, bij het arme ding.

Tip bij prikken 2:

Ik ben er nooit boos om geworden. Boos worden, paaien met straks een cadeautje…ik deed het niet. Ik bevestigde haar dat het allemaal heel naar was, maar onvermijdelijk…Ze moest tenslotte beter worden.
En toen greep de kinderarts in.

 Kinderarts to the rescue 3:

De kinderarts schreef een verdovende zalf voor. Die werd op haar huid gesmeerd, daar waar geprikt moest worden. De eerste keer was ze – logischerwijze  – heel wantrouwend. Maar inderdaad… de naald ging in haar arm en…. ze voelde er niks van!  Na een aantal keren was ze zo ontspannen, dat het zonder zalf kon. Ze is wat prikken betreft een absolute die-hard. Maar toen ze inmiddels 20 was, vroeg ze nog steeds mama mee, als er een prik gezet moest worden. Nou je snapt, deze moeder stapte er voor in de trein en reisde die dag 5 uur… Nu zijn we weer een flink stuk verder en een prik is allang geen issue.

Dus ….als je kind een prik moet krijgen, is er maar een ding wat je hoeft te doen… Rustig blijven. Het komt goed.