dooddoeners in de opvoeding - peuter

Drie dooddoeners in de opvoeding, die dus niet werken.

Opvoeden?? Het is een van de moeilijkste dingen die er is. En het allermoeilijkste is waarschijnlijk dat iedereen denkt dat het vanzelf gaat, dat iedereen weet hoe het moet, dat mensen altijd goede raad hebben en dat die nooit voor jouw kind lijkt op te gaan.
We gaan dan ook geen goede raad geven: jij kan beslist je kind heel goed opvoeden. Maar we gaan je wel 3 dooddoeners geven: aan jou om jezelf op zo´n dooddoener te betrappen. En geloof ons: dooddoeners werken niet!

Drie echte dooddoeners in de opvoeding

‘Het is maar een fase’
HO STOP
Inderdaad: kinderen gaan door allerlei fasen: de peuterpuberteit, de koppigheidsfase, de prepuberteit, de noem het maar op fase. MAAR dat betekent niet dat je dat gedrag dan ook maardoor de vingers moet zien. Kortom, gebruik deze dooddoener niet!
Je mag gerust je krijsende en trappende peuter duidelijk maken dat je van dit gedrag niet gediend bent. EN je bent echt intelligent genoeg om te zien of je kind inderdaad door een koppige fase heen gaat, omdat hij bijvoorbeeld daarvoor nooit koppig was of dat je kind gewoon een heel sterke wil heeft. Waar hij mee moet leren omgaan. Dus: een fase is een reden om iets aan de opvoeding te doen en geen excuus het te laten.
‘Het is allemaal mijn schuld’
Hou onmiddellijk op met deze negatieve gedachte waar je alleen maar verdrietig van wordt. En onthou: als het werkelijk allemaal jouw schuld was, dan had je deze gedachte niet. Want de enige echte fout die je als opvoeder kan maken is niet kritisch kijken naar het effect van jouw gedrag op het gedrag van je kind. Door te denken dat het allemaal jouw schuld is, kijk je meer dan kritisch naar jezelf. Verander deze gedachte eens in: ik weet even niet hoe ik dit aan moet pakken. Zie je ? Nu ontstaat er lucht in je hoofd. Nu kan je eens gaan kijken wie jou zou kunnen helpen het probleem met je kind te tackelen.
‘Hij doet het om mij dwars te zitten’
Echt NIET! Dit is een hele nare dooddoener. De meeste kinderen houden heel veel van hun ouders, dat is een. En twee: als je kind jonger is dan drie jaar kan hij nog helemaal niet zo ingewikkeld denken…Hij doet iets …gewoon, ja waarom? Het kwam zomaar in zijn hoofd op…… Dit is trouwens een behoorlijk gevaarlijke dooddoener: als je er echt in gaat geloven zul je het steeds in het gedrag van je kind zien. En dan loop je het niet geringe risico dat het op een dag WEL waar is….
lees ook: peuter pubertijd