Het gouden uur. door Chantal Hagedoorn

Heb je ooit van de term het gouden uur gehoord?

Wie affiniteit heeft met fotografie kent deze term wellicht. Het gouden uur, ook wel het magische uur genoemd, wordt vaak omschreven als het eerste en laatste uur zonlicht op de dag, waarbij de speciale kwaliteit van het licht bijzonder fraaie foto’s kan opleveren.

Bij velen iets minder bekend, betekent het gouden uur ook nog iets anders. Het is het eerste uur na de geboorte van je baby. Een uur wat zo belangrijk is maar waar toch minder aandacht voor is dan bijvoorbeeld voor het verloop van de bevalling of het geven van borstvoeding. Dit eerste uur onverstoord elkaar leren kennen, met huid op huid contact is zo ontzettend belangrijk en heeft vele voordelen.

Huid op huidcontact draagt bij om stress van de bevalling, voor jou en je baby, los te kunnen laten. Er wordt oxytocine aangemaakt wat jullie beide helpt te herstellen. Bij het vrijkomen van oxytocine wordt je lichaam tevens gestimuleerd om de placenta los te laten. In een ongestoord eerste uur kan je baby op eigen tempo de borst zoeken. Ook draagt het bij aan jouw zelfvertrouwen in jezelf als moeder en is het belangrijk voor een veilige hechting.

Hechting

Toen ik zelf voor het eerst moeder werd had ik nog niet de kennis die ik nu wel heb inzake hechting. Allebei mijn kinderen zijn met een spoedkeizersnede geboren. En hoewel ik zeer blij en dankbaar was dat ik twee gezonde kinderen heb gekregen, bleef er iets knagen. Toen ik zo’n drie maanden na de geboorte van mijn tweede kind in de krant las over de mogelijkheid van een zgn. ‘gentle sectio’ (dit is het zoveel mogelijk nabootsen van een natuurlijke bevalling bij een keizersnede, al wil ik er duidelijk bij zeggen dat het nog steeds een medische ingreep is), kwam mijn verdriet in een keer in alle hevigheid naar boven. Verdriet over mijn beide keizersneden. Gevoelens van falen, van “een stuk gemist hebben” en nog veel meer emoties. Ik schrok van deze emoties, gevoelens en gedachten die ik zo zorgvuldig had weggestopt.

gouden uur

Ik heb bij mijn beide kinderen geen gouden uur gehad. Bij de geboorte van mijn eerste zoon heb ik uren op de uitslaapkamer gelegen omdat de verdoving maar niet uitwerkte. Natuurlijk was het contact toen ik vele uren later hem in mijn armen kon nemen nog steeds heel bijzonder en prachtig, maar het is niet hetzelfde als het eerste gouden uur en liever uren. Hier heb ik veel verdriet van gehad. Met EMDR, een therapie voor het verwerken van trauma, verdrietige gebeurtenissen en angsten, heb ik dit verwerkt en een plek kunnen geven.

Later, toen ik mij specialiseerde op het gebied van hechting en trauma, leerde ik nog veel meer over wat het voor een pasgeborene betekent op het gebied van hechting. Alsnog heb ik toen aan mijn kinderen, allebei afzonderlijk, uitgebreider dan ik al eens had gedaan, hun geboorteverhaal verteld. Ik heb mijn kinderen in mijn armen genomen, we hebben de babyalbums samen ingekeken en constant heb ik ze mee gegeven hoe ontzettend welkom ze waren en hoeveel mijn man en ik van ze houden.

Erkenning

En hoewel je misschien zou denken dat ze het niet zouden begrijpen, kreeg mijn zoon, de oudste, tranen in zijn ogen en ik kon aan hem zien hoezeer het hem raakte en hij het begreep. En hoe fijn het voor hem is om dit stukje kennis van mij te ontvangen. Hij zei tegen me “dank je wel mama”. Mijn jongste, een meisje, nog maar 2 jaar toen ik het vertelde, begon heel hard te huilen en heeft mij zo stevig vast gehouden.  Een erg waardevol moment en tegelijkertijd helend voor ons allemaal.

Ik geef daarom altijd mee aan cliënten die zwanger zijn om een geboorteplan te hebben en deze door te spreken met jouw verloskundige of gynaecoloog. Welke punten hierin zijn heel belangrijk voor je, welke voor je baby en welke minder. Is er oog voor een basis van veilige hechting waarin de eerste uren na geboorte, naast nog een aantal andere zaken die ik in een volgend artikel zal behandelen, zo ontzettend belangrijk is. Wat gebeurt er met jouw geboorteplan en wensen bij medisch ingrijpen. Bespreek de mogelijkheden van een ‘natuurlijke keizersnede’ indien dit nodig is. Verdiep je, er is zoveel kennis te vinden, ook over natuurlijke en chemische pijnbestrijding. Bespreek je vragen, twijfels en evt. angsten met je verloskundige.

mocht alles anders gaan

En mocht het allemaal niet zo meezitten en kom je lang op een uitslaapkamer terecht zoals ik, vertel dan aan jouw (bevallings)partner dat hij of zij laat weten, mocht dit al niet vanuit een automatisch gevoel gebeuren, dat mama onderweg is. Het draagt bij aan de geruststelling en erkenning van je baby. Jullie kindje gaat dan meestal bij de partner op de buik en ik weet dat dit voor veel partners echt een magisch moment is. Maar jouw kindje kent deze persoon nog niet. Daarom blijft het vertellen van wat er gebeurt, en wanneer mama er is direct bij mama op de buik, het allerbelangrijkst. En mocht je binnenkort bevallen, dan wens ik je een magisch, want dat is het net zoals in de fotografie, gouden uur toe!

Groet,

Chanthal