Bevalling en eerste jaar van Noah

Het bevallingsverhaal van Noah

De eerste echo verliep heel goed en we zagen een klein frummeltje bewegen in mijn buik. Ow, pak van mijn hart. Dus nu was het genieten.
Rond de 11e week kregen we het hartje te horen en wat was dat een mooi geluid zeg! Dat zal ik ook echt nooit meer vergeten.

Vanaf de 16e week kreeg ik enorm last van mijn bekken, zo erg dat ik therapie moest gaan volgen.
De pijn werd helaas erger dat ik al snel voor 75 % moest stoppen met werken en moest rusten. Nou daar baalde ik onzettend van. Ik heb de weken rustig doorlopen om zo min mogelijk pijn te hebben.

Week 35

Rond mijn 35e week kreeg ik opnieuw een echo omdat ze dachten dat Noah in een stuit was gedraaid, want ze voelde hem nog nauwelijks. Wat bleek, hij had zich gewoon naar achter gedraaid en zo was hij moeilijk te voelen. Wat wel opvallend was, was dat zijn hoofd groter was dan het gemiddelde. Dit hoefde niks te betekenen dus we gingen gewoon verder de laatste weken uitzingen.
Ik kon onderhand al zogoed al niks meer dus was het echt spuugzat.

Op mijn laatste controle bij de verloskundige bleek mijn bloedruk erg hoog te zijn en moest ik ook urine inleveren. Gelukkig was dit schoon dus geen reden voor paniek. Ook had ze nog even gevoeld en alles zat nog pot dicht.
Nou, daar kwam snel verandering in.

Week 39

Met mijn 39e week was ik het spuugzat, ik kon niks meer en hield het niet meer uit. Ik heb me toen letterlijk vergrepen aan de bitterlemon en hier flink van weggedronken. Tja, wie niet waagt wie niet wint hé?
Om half 11 besloten S. en ik nog even te douchen zodat hij me kon helpen. Was al zo invalide dat ik gewoon hulp nodig had. Ik ben de douche nog niet uit en ik voel een heftige pijnscheut in mijn buik. Ik zei al gelijk het is begonnen. Het voelde zo anders dan mijn voor-wee-en.

bevallingsverhaal

Mijn bevallingsverhaal begint..

Slijmprop verloren

Toen ik naar de wc ging verloor ik mijn slijmprop met bloed. Ik heb de eerste weeën opgevangen achter de pc maar dat was serieus geen pretje dus om 12 uur ben ik me bed in gegaan.
Tussen 1 en 2 uur waren mijn weeën heel heftig en al om de 5 minuten dus tijd om de verloskundige te bellen. Zij kwam om 3 uur even kijken en ik bleek nog maar 1 cm te hebben. Flink balen dus.

Ze ging weg met de boodschap dat ze om 8 uur kwam kijken, want zo snel zal het niet verlopen. Om 6 uur hield ik het niet meer uit en kreeg al persdrang. Ik heb snel naar mijn moeder geroepen dat ze de verloskundige moest bellen want het was zo ver. Kwart over 6 was ze er dan eindelijk. Wat duurde dat lang zeg.

8 cm ontsluiting

Ik bleek 8 cm ontsluiting te hebben en ze heeft gelijk mijn vruchtwater gebroken. Ik ging gelijk van 8 naar volledige ontsluiting dus het echte werk kon gaan beginnen.
En een werk was het, verschrikkelijk. Ik was al zo moe dat ik het op begon te geven en de verloskundige mij hard moest aanpakken. Ik werd van bed gehezen en op de baarkruk gezet. Misschien dat de zwaartekracht zou helpen. Op de baarkruk zakte ik weg en Noah ook.

Heftig

Het was heel heftig en Noah bleek heel erg in het vruchtwater gepoept te hebben. Tijd om naar het ziekenhuis te gaan, was er niet meer, dus er was nu haast bij. Ik werd terug op bed getrokken en de verloskundige ging de spuit laden om een knip te zetten. Toen ik dat zag zette ik alles op alles en heb Noah eruit gekregen.

Noah werd geboren om 8.09 uur op 25 september 2004. De kraamhulp was natuurlijk net te laat. Noah deed het gelukkig erg goed, dus dat was een hele geruststelling. Ikzelf had maar 2 hechtingen nodig omdat Noah met zijn hand naast zijn gezicht naar buiten kwam.

Genieten

De eerste dagen waren echt genieten Noah was zo kalm en rustig dat hij alleen kwam om te drinken. Dag 6 viel op dat Noah’s temperatuur verhoogd was dus dat moest in de gaten gehouden worden. Dag 7 had hij koorts en moesten we naar het ziekenhuis met hem. Noah is opgenomen op de couveuse afdeling omdat hij dus ziek was geworden. Ze hebben allerlei onderzoeken gedaan waaronder een een ruggeprik om te kijken of hij mogelijk hersenvliesontsteking had.
Wij mochten er niet bij zijn maar ik heb mijn ventje horen huilen en ik heb heel hard mee zitten huilen. Ik mocht helaas niet in het ziekenhuis blijven dus moest meerdere keren per dag heen en weer reizen tussen Veenendaal en Ede. Dat was geen pretje want ik had na de bevalling erg veel bloed verloren dus was nog lang niet op krachten.

bevallingsverhaal

Huilen

Na 5 dagen mochten we Noah mee naar huis nemen en hoopte we dat we echt konden genieten. Alleen was onze roze wolk verdwenen. Noah huilde dag in dag uit en niemand die ons serieus nam. Ik bleef maar bellen naar de huisarts en het consultatiebureau en we waren helemaal op.

Reflux

Na 4 maanden kwam uit dat Noah reflux had en werd weer opgenomen. Het eerste jaar zijn we doorgekomen met veel medicijnen en het ene onderzoek na het andere.
Want nu kwam ook weer naar voren dat zijn hoofdje te hard groeide dus daar heeft hij een echo voor gehad en zijn heupjes zouden niet goed zijn dus weer een echo. Gelukkig bleek beide goed te zijn en hadden we alleen onze zorgen om die reflux. Die kregen we gelukkig door middel van medicijnen onder controle.

En dat was het bevallingsverhaal van Noah

info over de bevalling