Onze tweeling kerstkindjes

Bevallingsverhaal van kerstkindjes

Laten we bij het begin beginnen: ik kreeg een beetje bloed verlies en dacht: dat klopt wel, ik moet zo ongesteld worden. Na een dag was het al weer over. Het was mijn vriend die het niet helemaal vertrouwde. …

Nou dan toch maar een testje wagen we stonden allebei te trillen op onze benen tot die ene minuut voorbij was……..poeh wat duurt dat dan lang en tot onze verbazing stonden daar 2 streepjes !

Vertellen

Wow wat waren wij blij maar ook kregen we meteen even een stilte in de kamer we waren tenlotte al een paar keer eerder zwanger geweest en dat liep niet goed af zou dat nu wel gebeuren?
Natuurlijk werden gelijk mijn schoonouders ingelicht waar wij gewoon een hele goede band mee hebben. Mijn ouders zijn heel anders . En we  besloten dan ook om even te wachten met vertellen, aangezien ze ook niet van de keren afwisten dat het mis was gegaan.

De verloskundige bellen

Mijn schoonouders waren door het dolle heen maar ook zij gaven eerlijk toe dat ze ook een beetje angst hadden. Ook logisch want door die goede band wisten ze alles en hebben alles van heeeeel dichtbij meegemaakt.Natuurlijk belde ik meteen de verloskundige op met de vraag wanneer mag ik komen? Nou met 12 weken mag je voor het eerst op consult komen poeh dat duurt nog lang want volgens mijn berekeningen was ik net 6 weken zwanger.

Huisarts

Een paar dagen erna ik heb enorme last van duizeligheid en ga voor de zekerheid even langs de huisarts hij meet mijn bloeddruk op en die was erg hoog. Met het verhaal erbij dat ik zwanger was, leek het hem verstandig om even een echo te laten maken voor de zekerheid. Nou ja, ok dan, dus hup wij op de fiets naar het ziekenhuis het is tenslotte toch hier vlakbij.

Een echo….en wat bleek

In het ziekenhuis kregen we meteen een echo en wat we al dachten was ook waar er zat niet 1 hummeltje in mijn buik maar 2 en de gynaecoloog zag zelfs een 3e, maar daar kwam hij weer van terug.

Toen de gynaecoloog zei dat het er 2 waren viel mijn vriend flauw door alle spanning. Daar lig je dan met je vriend naast je. Na even wat gedronken te hebben en even bijkomen zijn we weer naar huis gegaan met natuurlijk een paar mooie echo’s. Ik was op dat moment 7 weken zwanger en alles lag keurig op groei voor dat aantal weken en dat hadden we zelfs nog nooit meegemaakt.

Overgeven

Langzaam aan begon ik steeds meer over te geven en ik hield vanaf 11 weken totaal niets meer binnen. Daarbij kwam ook nog eens dat ik een hele hoge bloeddruk had dus ik bleef streng onder controle bij de gynaecoloog. Zo langzaam aan gingen de weken voorbij en werd het mapje met echofoto’s steeds dikker. Ik zou uitgerekend zijn op 7 februari maar ik heb vanaf week 7 tegen iedereen gezegd het worden kerstkindjes.

Toen we de 12 weken voorbij waren viel er een hele last van ons af ja we hadden weer een mijlpaal bereikt. De weken vlogen voorbij en door mijn hoge bloeddruk werd ik vaak aan de ctg gelegd om de conditie van de kinders te bekijken.

Met 18 weken kwamen we erachter dat we een jongetje zouden krijgen, helemaal geweldig en met 20 weken kregen we een 3d/4d echo ik zelf had het gevoel dat er twee jongetjes in mijn buikje zouden zitten maar we zagen dat we een jongen en een meisje kregen! We waren door het dolle heen maar zo langzaam aan raakte ik heel veel kilo’s kwijt en voelde ik me eigen steeds zieker worden. Ik kon niet genieten van mijn zwangerschap en was bang om weg te gaan want ik spuugde alles onder. De kinderen aten alles van mij op. En een buik? Die had ik pas met 21 weken een beetje.

Twee wondertjes in mijn buik

Op de echo’s zagen we dat het jongetje iets achter liep op zijn zus maar goed het was nog niet heel erg. Toen was ik 30 weken ja hoor weer een mijlpaal gehaald want ja tweelingen worden nu eenmaal vaak eerder geboren en onder de 30 weken is toch wel kritiek.

Vanaf 30 weken was het heel erg zwaar mede doordat ik al vanaf week 23 bekkeninstabiliteit had en ik eigenlijk niets meer kon zo’n pijn had ik en door het spugen was het nog eens erg zwaar.

Op eerste kersdag gingen we met dikke buik naar mijn ouders toe die inmiddels weer helemaal bijgedraaid waren. En het nu ineens helemaal geweldig vonden dat ze opa en oma werden van een tweeling. We gingen gourmetten maar dat was niet voor mij weggelegd alles kwam er dan ook uit en ik was die avond erg rustig en stil. Iedereen merkte al wat aan mij maar goed, zelf had ik zoiets van het zal wel.

De vliezen breken

We zijn s’avonds niet al te laat naar huis gegaan en we lagen vroeg op bed. Eindelijk sliep ik na al die maanden eens een keer heerlijk totdat ik om 08.15 wakker werd, ik riep mijn vriend en zei help mijn vliezen zijn gebroken! Ik was die dag 33 weken en 6 dagen zwanger. Mijn vriend belde meteen het ziekenhuis op en tot 3x toe viel de hele verbinding uit.

Je kan begrijpen dat op zo’n moment ook de nodige woordjes zijn gezegd die ik hier niet herhaal. Ondertussen belde ik mijn ouders op dat het was begonnen. Maar die dachten ” leuk grapje, Natas” en die wilden alweer ophangen. Tot ze mijn vriend op de achtergrond hoorden bellen. Mijn ouders kwamen ook meteen hier naartoe. Ondertussen was er een ziekenwagen onderweg omdat ik liggend vervoerd moest worden vanwege infectiegevaar en vroeggeboorte. Schoonouders hebben we ook meteen op de hoogte gesteld van alles, want die zouden komen eten op die dag.

Bevallingsverhaal van kerstkindjes

Om 08.30 kwam de ziekenwagen en ging ik naar het ziekenhuis. Aangekomen in het ziekenhuis ging het heel snel. Ze wilden eerst gaan proberen om het nog 24 uur uit te stellen maar dat lukte niet meer. Om 09.00 kreeg ik een inwendig onderzoek en had toen nog geen ontsluiting.

Om 09.20 kreeg ik er weer 1 en had toen 7 cm! Er was dus in een 20 minuten 7 cm ontsluiting gekomen. Ik werd naar de verloskamer gebracht. Ik had zoveel pijn dat ik een paar keer bijna van m’n stokje ging .

Om 13.15 had ik 10 cm en mocht ik gaan persen dit duurde maar 20 minuutjes want om 13.35 werd michelle (1980 gram )in stuitligging geboren en om 13.43 werd kevin ( 1755 gram ) geboren.

Beide deden het meteen perfect en ze werden bij elkaar in de couveuse gelegd, daar waren ze dan 6 weken tevroeg.

Wondertjes

Onze wondertjes en dat zijn ze ook echt voor ons. Mijn vriend was zo gelukkig en huilde een hoop. Op zo’n moment komt alles toch naar boven. Eerst word je vertelt dat je onvruchtbaar bent,  dan gaat het zovaak mis. En dan ineens liggen daar 2 kindjes zo mooi in een klein bedje.

Michelle en Kevin werden naar de afdeling neonatologie gereden en de trotse paps ging mee. ze deden het zo goed dat alleen Kevin in de couveuse heeft gelegen en Michelle in een warmtebedje. In het ziekenhuis waren ze zo positief en zeiden dat dit zelden voorkwam bij kindjes die zoveel te vroeg geboren werden. Ze hoefde niet aan de beademing niks.

De wondertjes mogen naar huis!

Onze kinderen hebben maar 1 week in het ziekenhuis gelegen en mochten toen al naar huis. Natuurlijk genieten we iedere dag van onze kinderen. Maar het verdriet om onze engeltjes zal er altijd nog zijn.

Door de vroeggeboorte kreeg ons zoontje Kevin eetproblemen en heeft hij ook een lichte geestelijke afwijking. De toekomst zal uitwijzen hoe dat allemaal zal gaan. Inmiddels zijn ze 15 maanden en weegt Michelle 9,5 kilo en Kevin 8 kilo en 200 gram . Wij zijn wij dolgelukkige ouders en hopen wij binnen kort goed nieuws te brengen over een broertje of een zusje voor Kevin en Michelle. Maar zoals ook voor deze zwangerschap, loopt dat alles anders en is het dus alweer een paar keer misgegaan.

Tot zover ons bevallingsverhaal van kerstkindjes.