ode aan het knuffeldoekje
Heeft jouw kind een vieze knuffel, een vuile lap, een iets/knuffel/ding/weetikwat, laten we het knuffeldoekje noemen?
Zo’n tutteldoek die vooral niet in de wasmachine mag en waarvan hij onafscheidelijk is?? Goed zo! Het hebben van een “knuffeldoekje” is enorm belangrijk. Vergis je niet, niet alleen voor kinderen.
Het belang van het onafscheidelijk knuffeldoekje werd in 1951 voor het eerst beschreven door de kinderpsycholoog Dr D.W Winnicot. Hij beschreef het als: een transitional object en legde uit: elk ding van willekeurig welk materiaal waar een kind speciale waarde aanhecht en dat het kind is staat stelt om de stap te maken van de vroege orale relatie met de moeder ( lees borstvoeding ) naar een relatie met een bestaand object.
Met andere woorden: heel jonge kinderen die een knuffel hebben, kunnen hun moeder (een beetje ) loslaten en zich troosten met die knuffel.
De wetenschap houdt niet van een onderzoekje, wetenschap wil meer en nog meer meten. Dus is deze stelling verder onderzocht en uit studies blijkt dat jonge kinderen met een vast knuffeldoekje (en het doet er niet toe hoe die eruit ziet) minder verlegen en meer gefocust zijn dan hun leeftijdsgenootjes, die opgroeiden zonder zo’n ding. Bij afwezigheid van hun moeder, lijkt de knuffellap te zeggen: “alles is goed hoor, ik ben bij je”
Het is niet te zeggen hoe lang zo’n knuffeldoekje, zeg maar “van kracht” blijft. Dat is echt van persoon tot persoon verschillend. Nu je begrijpt hoe belangrijk zo’n doekje is, begrijp je ook dat je hem nooit moet afpakken en al helemaal niet dat je hem stiekem kan laten verdwijnen. Afgezien van het feit dat dat echt niet leuk voor je kind is, helpt het niks. De kans dat hij razendsnel vervanging vindt, is enorm.
Terug naar de vraag: wanneer kan je kind zonder?? Hmmmmm, is het je wel eens opgevallen hoeveel grote mensen iets hebben wat verdacht veel op een knuffeldoekje lijkt?? Bijvoorbeeld: dagboekje, een sieraardje, een fotootje, wat iemand altijd bij zich draagt…
Je begrijpt me: zo’n troostdoekje is van alle tijden.
lees ook waarom een knuffeldoekje wel en honing niet mag
Gelukkig hebt mijnzoon nooit een knuffeldoek/knuffellap gehad, vind doekjes/lapjes maar vieze dingen.
Wel heeft hij een knuffelbeest gehad.
Ooit had hij wel een pyjama waarbij wij er achter kwamen dat hij op de mouwen sabbelde en als soort doekje gebruiken ging. Dit hebben we snel afgeleerd en 1 van de 2 pyjama’s is geëindigd als poetslap en de ancere was op zolder geëindigd.
Zoon is inmiddels 40, en recent vonden we de pyjama op zolder, die is na de kleinzoon gegaan. De andere (de poetspyjamadoek) is al weer 30 jaar de oude vertrouwde poetslap/poetsdoek van ons gezin (man en ik)
Waarom is mijn reactie verwijderd?
je reactie is niet verwijderd hhor, hij stond gewoon op moderatie.