Borstvoeding of geen borstvoeding? Ruzie bij de Romeinen

De discussie over wel of niet zelf borstvoeding geven, bestond al bij de romeinen…

Al vanaf het begin van de mensheid, hebben andere moeders dan de biologische moeder, kinderen gevoed. Er was immers geen goede vervanging voor moedermelk? Wanneer een moeder overleed, was melk van een andere moeder de enige overlevingskans voor een baby.

Maar dat was niet het enige. Al heel vroeg in de oudheid, werd het voeden van een baby uitbesteed aan een min, of voedster of ( in het Latijn ) een nutrix.

Er waren een paar redenen om het voeden van de baby uit te besteden.
In vroeger tijden werden vrouwen die borstvoeding gaven minder snel zwanger. Wilde je ( de man ) veel kinderen, dan was het zaak dat zijn vrouw niet te lang zoogde. In het oude Rome kwam daar nog een argument bij: een kind voeden is hand-werk. Lichaamswerk. En dat was niet voor de rijken.
Bovendien moest een vrouw ervoor uit de kleren…Reden genoeg om een nutrix in te huren.

De hogere klassen zochten hun min met zorg uit. Men geloofde namelijk dat het karakter van de voedster via haar melk werd doorgegeven aan de baby. Dokters adviseerden om een voedster te nemen die op de moeder leek ( bron Breinwerk )
De min mocht in de periode dat ze de baby voedde geen seks hebben en  zeker niet zwanger worden. Zo waren er nog al wat condities, en da tgeeft aan dat de rijke Romeinen wel degelijk zorg hadden dat hun baby het goed had.

Hoewel het dus heel gewoon was voor de Romeinen om de flesvoeding zeg maar in te huren, waren er vele filosofen die echt mordicus tegen het uitbesteden van de borstvoeding waren. Een voedster, zo was hun redenatie zou nooit zoveel van het kind houden als de moeder. Dat was een ondermijning van de familieband. En die familieband was  fundament was waarop later vaderlandsliefde en plichtsbesef moesten groeien…

Het zal je niet verbazen te lezen dat  bij de Romeinen toen, net als bij ons nu, men het nooit eens is geworden over zelf voeden of laten voeden…